Eklektyczny pałac w Zalesiu został wybudowany około 1869 roku z inicjatywy Karola Goetliba Kiehna.

Bryłę rozczłonkowanej budowli zestawioną z szeregu prostopadłościanów o różnej wysokości zaprojektowano niejednolicie. Dwukondygnacyjny korpus główny został wzniesiony na planie prostokąta, do którego dostawiono liczne niższe bryły, tak że całość tworzy rzut zbliżony do litery „L”. Podpiwniczony pałac z jednokondygnacyjnymi ryzalitami nakryto dachem dwuspadowym. Główne wejście poprzedzone jest tarasem wspartym na dwóch filarach i dwóch kolumnach jońskich. Górujący nad portykiem taras widokowy otoczony jest ażurową, tralkową balustradą z kamiennymi donicami i słupkami z piaskowca. Ściany pałacu wieńczą akroteriony – ozdobne wazony, oraz bezpośrednio nad głównym wejściem płaskorzeźba lwa. Od północy do budowli przylega przeszklona ażurowa weranda. Wnętrze parteru jest dwutraktowe z korytarzami, sieniami i reprezentacyjną salą balową. Podobny plan ma piętro. Sprzed czasów II wojny światowej zachowały się prawie wszystkie wielkie, najczęściej dwuskrzydłowe drzwi drewniane. Piętro z parterem łączą dwie klatki schodowe z granitowymi stopniami. Przed elewacją frontową znajduje się podjazd z kolistym, trawiastym klombem, akcentowanym kamiennym basenem fontanny. Od północy do pałacu przylega park założony najprawdopodobniej około połowy XVIII wieku przez Stanisława Mycielewskiego w stylu włoskim. Przy rezydencji znajdują się zabudowania folwarczne, oddzielające ją od drogi.

Po śmierci Karola majątek przejął syn – Georg Kiehn, który najprawdopodobniej rozbudował pałac o salę balową i kolejne skrzydło. Następnie pałac odziedziczyła córka Kiehna, Frieda Leokadia, która wyszła za rotmistrza Otto von Rosta. Do von Rostów majątek należał aż do zakończenia II wojny światowej. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa. Po 1946 roku założono w pałacu Szkołę Rolniczą. Na początku lat 50-tych mieścił się w obiekcie Inspektorat PGR powiatu Szubin. W 1970 roku po jego rozwiązaniu pałac użytkowany był przez dyrekcję PGR-u w Zalesiu. Od 1982 roku parter był użytkowany przez biura Zakładu Usług Socjalnych „Zalesie”, mieściły się biura dyrekcji PGR Zalesie, pokoje gościnne i sala konferencyjna, a na piętrze mieszkania pracowników. W latach 1973-82 pałac był remontowany. Od 1993 roku obiekt jest w posiadaniu prywatnego inwestora, który stara się przywrócić pałac do stanu pierwotnego.

Zalesie jest położone 9 km na zachód od Szubina, przy drodze nr 247 do Kcyni. Założenie znajduje się w centrum wsi, po północnej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w maju 2012 roku.