Budowa gotyckiej, murowanej siedziby krzyżackiej w Zamku Bierzgłowskim nastąpiła po 1260, a przed 1270 rokiem. Założenie składało się z dwóch części: otoczonego podwójnym murem obwodowym zamku właściwego i oddzielonego od niego szerokim przekopem przedzamcza. Całość otaczała sucha fosa. Główny wjazd prowadził przez wysuniętą przed lico murów obwodowych wieżę bramną , usytuowaną od północy. Wejście na dziedziniec zamku głównego umieszczono w ceglano-kamiennym murze kurtynowym. Ma ono unikatową formę ostrołukowego portalu z figuralną dekoracją ceramiczną na tympanonie. Główny dom zamkowy wzniesiono wzdłuż kurtyny północno zachodniej, a drugi dom wzdłuż kurtyny południowej.

         W roku 1411 w trakcie wojny polsko-krzyżackiej spłonęło podzamcze. W 1415 roku zamek utracił funkcję siedziby konwentu. Od 1520 do 1840 roku warownia była własnością rady miejskiej Torunia. W 1580 roku ponownie spłonęło podzamcze, a w 1590 roku zamek właściwy. Kolejne zniszczenia miały miejsce w XVII i XVIII wieku. W 1860 roku odbudowano skrzydło południowe. Od 1903 roku zamek stał się własnością rządu pruskiego. Po pożarze w 1908 roku zamek odbudowano regotyzując mury z przeznaczeniem na dom księży emerytów. Po 1933 roku w zamku powstał ośrodek letniskowy kurii chełmińskiej. Po II wojnie światowej zamek stał się domem rencistów, a następnie  siedzibą Zakładu Opieki dla Dorosłych. Obecnie po remoncie jest użytkowany przez kurię toruńską.

         Zamek Bierzgłowski jest położony w połowie drogi między Toruniem a Bydgoszczą. Jadąc z Torunia drogą nr 80 na dwunastym kilometrze należy skręcić w prawo i po 7 km znajdziemy się pod zamkiem.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2004 roku.