Obecny budynek Resursy Obywatelskiej został zbudowany w latach 1860–61 na podstawie projektu Edwarda Cichockiego (głównie fasada) i Leona Karasińskiego (głównie wnętrza).

Wcześniej około 1740 roku, gdy posesja była własnością Antoniny Zamoyskiej, postawiono tu pierwsze zabudowania prawdopodobnie według projektu Józefa Fontany, przekazane w użytkowanie bernardynom. Od 1754 roku pałac przeszedł na własność biskupa Andrzeja Stanisława Załuskiego. Po kolejnych, wielokrotnych zmianach właścicieli i braku modernizacji, budynek utracił cechy reprezentacyjne i stał się kamienicą czynszową. W drugiej połowie XVIII wieku pałac należał do Ludwiki z Poniatowskich Zamoyskiej. W latach 1801–05 mieszkał w nim emigracyjny król Francji Ludwik XVIII.

W 1860 roku nieruchomość przeszła na własność Towarzystwa Nowej Resursy (czyli istniejącego od 1820 roku stowarzyszenia kupców i małych przedsiębiorców), które wyburzyło stary pałac i rozpisało konkurs na projekt nowego budynku. Nowo zbudowany gmach należał do najwcześniejszych w stolicy budynków reprezentujących styl eklektyczny, łącząc cechy neorenesansu, neobaroku i neoklasycyzmu.

Dwukondygnacyjny budynek został zbudowany na planie prostokąta i nakryto go płaskim dachem. W osi jedenastoosiowej fasady umiejscowiono trzykondygnacyjny, pięcioosiowy ryzalit wejściowy, poprzedzony ośmiokolumnowym portykiem jońskim, wspierającym taras z balustradą. Ryzalit zwieńczony został attyką z rzeźbami. Okna na parterze są półokrągłe a wyżej prostokątne – wszystkie w ozdobnych opaskach. Elewacja frontowa została bogato ozdobiona pilastrami, gzymsami i balustradami.

Na parterze mieściły się sklepy, pozostała część budynku była przeznaczona na cele reprezentacyjne – odbywały się tu bale, koncerty, zjazdy, wystawy i uroczystości resursy.  Działała tu elegancka restauracja Feliksa Muchowicza. W latach 60-tych XIX wieku mieścił się tu magazyn szkła i fajansu F.W. Schaeffera i skład szkła fabrycznego Karla Weidmanna. Na przełomie XIX i XX wieku mieścił się tu również skład płótna, haftów i bielizny A. W. Wilczewskiego. W okresie międzywojennym działał tu od 1930 roku Magazyn Sportowy J. Blumenberga. W 1925 roku budynek odwiedziła Maria Skłodowska-Curie, gdzie spotkała się z profesorami fizyki i chemii na herbatce. Gmach został spalony w 1939 roku. Został odbudowany w latach 1948–1950 według projektu i pod kierunkiem Michała Ptic-Borkowskiego. Zachowane elewacje usunięto w czasie odbudowy, dodatkowo został zmieniony układ wnętrz. Do 1973 roku czyli do momentu przejęcia budynku przez Towarzystwo Łączności z Zagranicą „Polonia” znajdował się tu Dom Wczasowy.

Resursa Obywatelska w Warszawie mieści się przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64 w Warszawie.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.