Hradczany, to dzielnica Pragi powstała w XIV wieku na prawym, wysokim brzegu Wełtawy. Głównym elementem Hradczan jest zamek królewski, który obecnie jest siedzibą prezydenta Czech.

W IX wieku książę Bożywoj I zbudował na wzgórzu Żiżi chrześcijański kościółek oraz kamienny stolec. Budowę właściwego zamku rozpoczął jego syn Spitygniew I. Była to obronna budowla otoczona drewnianą palisadą z wieżami-bramami oraz rowem o głębokości ok 30 m, przez który prowadził most do bramy głównej. Wratysław I wzniósł drugi kościół św. Jerzego, a książę Wacław zbudował rotundę św. Wita. Po 970 roku książę Bolesław II przebudował kościół św. Jerzego, który służył jako miejsce pochówku władców. W czasie rządów Wratysława II drewniane fortyfikacje zastąpiono kamiennymi, a około 1060 roku na miejscu rotundy św. Wita wzniesiono bazylikę i drewniany pałac zastąpiono murowanym. Za czasów króla Przemysła Ottokara II przebudowano i udoskonalono fortyfikacje. W 1344 roku, za panowania luksemburczyków zamek został rozbudowany w stylu gotyckim i położono kamień węgielny pod budowę archikatedry św. Wita, którą ukończono dopiero w 1929 roku. Pod koniec XV wieku nastąpiła kolejna przebudowa zamku w stylu późnogotyckim przeprowadzona przez króla Władysława II Jagiellończyka. Wielokrotne przebudowy sprawiły, że w chwili obecnej pałac wygląda jak połączenie trzech stylów architektonicznych. Pierwszy i drugi to pomieszczenia romańskie i wczesnogotyckie. Z tych czasów zachowały się podziemia i częściowo parter pochodzący z czasów Przemysła Ottokara i Karola IV. W kolejnej warstwie znajdują się pomieszczenia późnogotyckie z czasów Władysława II Jagiellończyka. Należy do nich najpiękniejsze pomieszczenie pałacu, Sala Władysławowska. Pałac swą funkcję reprezentacyjną utracił dopiero w XVI wieku, za panowania w Pradze dynastii Habsburgów. Na cały zespół zamkowy składają się następujące obiekty zabytkowe : zamek królewski, katedra św. Wita, kaplica św. Krzyża, stare probostwo, stary pałac królewski, bazylika i klasztor św. Jerzego, Złota Uliczka, wieża Dalibora i Prochowa, pałac Lobkoviców, dom Burgrabiego i Loreta. 

– Katedra św. Wita, Wacława i Wojciecha wzniesiona została na trzecim dziedzińcu zamku w stylu późnego gotyku. Trzynawowa świątynia z transeptem, dwiema wieżami w fasadzie i wieżą dzwonową o wysokości 109 m jest otoczona wieńcem kaplic. Najważniejszą z nich jest kaplica św. Wacława zbudowana nad jego grobem. Budowę wieży dzwonowej ukończono w 1554 roku, a w 1770 nakryto ją barokową kopułą. Zachodnia, frontowa część świątyni z dwoma osiemdziesięciometrowymi wieżami powstała na przełomie XIX i XX wieku. W katedrze znajduje się skarbiec czeskich klejnotów koronacyjnych i mauzoleum królewskie oraz grób św. Jana Nepomucena.

– Bazylika św. Jerzego została zbudowana w 1142 roku. Fasada została przebudowana w 1670 roku w stylu barokowym, natomiast wnętrze pozostało romańskie. We wnętrzu znajdują się romańskie freski z XIII wieku, drewniany grobowiec Wratysława I i płyta nagrobna Bolesława II Pobożnego. Obok bazyliki znajduje się klasztor św. Jerzego wzniesiony przez Bolesława II Pobożnego, który w 1782 roku został przekształcony na koszary. Obecnie w odnowionym obiekcie znajduje się galeria sztuki.

– Złota Uliczka dawniej nazywana Złotniczą, była prawdopodobnie siedzibą miejscowych złotników. Powstała między romańskim i późnogotyckim obwarowaniem północnej części zamku. Poddasza domków tworzy chodnik obronny, łączący wieże Białą i Daliborkę. Za czasów cesarskich mieszkała tu straż zamkowa, a później praska biedota. W XX wieku uliczka zmieniła swój charakter, w domku nr 22 pisał swoje dzieła Franz Kafka, a w innych mieszkali prascy poeci i pisarze. Obecnie w domkach znajdują się oryginalne sklepiki, galerie i wystawy.

– Po zachodniej stronie uliczki stoi cylindryczna Biała Wieża, której dolna część służyła aż do połowy XVIII wieku jako więzienie i katownia. Na końcu Złotej Uliczki znajduje się wieża Daliborka, zbudowana w XV wieku jako część fortyfikacji wzniesionych przez króla Władysława Jagiellończyka, a później przekształcona na więzienie. Nazwa wieży pochodzi od pierwszego więźnia wieży, Dalibora z Kozojed. W pobliżu katedry wznosi się baszta Prochowa zbudowana w 1496 roku przez Władysława Jagiellończyka. W 1541 roku po pożarze w wieży mieszkał i miał warsztat ludwisarz Tomas Jaros, który wykonał największy dzwon, 18-tonowy „Zygmunt” dla katedry. W 1649 roku w wieży wybuchł proch powodując znaczne zniszczenia. Obecnie w wieży mieści się muzeum z ekspozycją ludwisarską i alchemiczną. Na drugim dziedzińcu zamkowym znajduje się bogato zdobiona freskami i złoceniami kaplica Świętego Krzyża zbudowana w drugiej połowie XVIII wieku wg. projektu Mikołaja Pacassi.

Praga jest największym miastem i stolicą Czech. Zamek znajduje się na wysokim, lewym brzegu Wełtawy.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2007 roku.