Gotycka katedra Najświętszej Maryi Panny w Tallinnie (est. Neitsi Maarja Piiskoplik Toomkirik) została zbudowana w 1243 roku, na miejscu drewnianej świątyni wzniesionej w tym miejscu w 1219 roku, zaraz po zdobyciu kraju przez Duńczyków. Na przełomie XIII i XIV wieku kościół dwa razy modernizowano, dobudowując nawy, dwie kaplice, przedsionek i chór, prezbiterium zaś zamknięto apsydą. W 1648 roku katedra spłonęła.  Z pożaru uchowały się jedynie ścienne, zdobione płaskorzeźbami epitafia niektórych notabli. W ciągu dwóch lat odbudowano świątynię korzystając ze starych planów. Po odbudowie katedra wzbogaciła się o drewniany ołtarz, barokową ambonę i organy. Ostatnim elementem, który nieco odmienił gotycki styl budowli, jest wzniesiona w 1779 roku, barokowa wieża z dzwonem.

We wnętrzu katedry znajdują się liczne nagrobki i epitafia nagrobne z przełomu XIII-XVII wieku. Pochowano tu wielu znanych ludzi. Jednym z najbardziej sławnych jest nagrobek szwedzkiego gubernatora Estonii – Pontusa de la Gardie i jego żony Sofii Gyllenhelm. Ponadto pochowani w świątyni są: nieślubna córka króla szwedzkiego Jana III Wazy, admirał Samuel Greigh, kochanek Katarzyny II, czy rosyjski admirał Adam Johann von Krusenstern, który w latach 1802–06 poprowadził pierwszą rosyjską ekspedycję dookoła kuli ziemskiej. Nagrobek Pontusa De la Gardie to monumentalny sarkofag renesansowy z elementami francuskiego i holenderskiego manieryzmu, dzieło znanego rzeźbiarza i architekta Arenta Passera z roku 1595. Wieko sarkofagu zdobią dwie płaskorzeźby, przedstawiające postacie naturalnej wielkości. Katedra NMP to główny estoński kościół luterański na terenie miasta. Jest jednym z trzech średniowiecznych kościołów, które funkcjonują do dnia dzisiejszego w Tallinie.

Katedra NMP znajduje się przy ulicy Toom-Kooli (północna część wzgórza). Katedra otwarta jest wt.-nd. 9.00-17.00.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.