Gotycka Katedra Notre-Dame w Reims (fr. Cathédrale Notre-Dame de Reims, pol. Najświętszej Marii Panny)  została zbudowana w latach 1211-1300 według projektu Jeana d’Orbais na miejscu wcześniejszego wczesnochrześcijańskiego kościoła z V wieku, którego fundamenty zachowały się w podziemiach katedry. W fasadzie znajdują się trzy ogromnych rozmiarów portale. Są tak duże, że w tympanon środkowego wbudowana została rozeta. Druga z rozet znajduje się ponad portalem i jest wypełniona witrażem z XIII wieku, który przedstawia NMP w otoczeniu apostołów i muzykujących aniołów. Po obydwu jej stronach wybudowano strzeliste gotyckie okna oświetlające dwie boczne nawy. Fasadą wieńczą dwie nieprzykryte hełmami wieże. Cała budowla jest otoczona licznymi przyporami i łukami przyporowymi. Ta trójnawowa katedra jest bazyliką, co oznacza, że dwie nawy boczne są niższe od nawy głównej. Wieńczący je dach zdobiony jest licznymi rzeźbami, częściowo przeniesionymi z pałacu biskupiego. Katedra posiada potrójną nawę poprzeczną i krótkie, pięcionawowe prezbiterium w części wschodniej. Prezbiterium otacza ambit, do którego przylega pięć kaplic. Część wschodnia została ukończona już w 1241 roku. Całe wnętrze (wraz z głębokością środkowej kaplicy) mierzy 141 metrów długości, a wysokość trójkondygnacyjnej nawy głównej osiąga 38 metrów. Żebra sklepienia schodzą poprzez pas triforium na półkoliste kolumny. Otwory okienne ambitu i kaplic wzbogacono jednymi z pierwszych maswerków.

W katedrze znajdują się słynne witraże zaprojektowane przez Marca Chagalla i bogatej rzeźbiarskiej kompozycji fasady.  Świątynia jest uznawana za najbardziej harmonijną i klasyczną w proporcjach we Francji, często nazywana „Katedrą Aniołów” z powodu bogatej dekoracji rzeźbiarskiej.

Reims było ważnym ośrodkiem administracyjnym jeszcze przed powstaniem Francji. W okresie panowania Merowingów był to jeden z pierwszych ośrodków chrześcijaństwa. W istniejącym wówczas kościele w 496 roku ochrzczony został król Franków – Chlodwig. W późniejszych latach Reims nie utraciło swego znaczenia. Odbywały się tu koronacje królów francuskich, których w katedrze odbyło się dwadzieścia pięć. Pamiątki po tych uroczystościach pieczołowicie przechowywane są w znajdującym się tuż obok Palais du Tau.

W czasie rewolucji francuskiej zniszczono lektorium i pierwotne witraże, ale bryła budynku ocalała. Największe zniszczenia od tamtego czasu nastąpiły podczas I wojny światowej. Najbardziej ucierpiały wówczas witraże. Stworzenie nowych powierzono Marco Chagallowi. Komponując nowe witraże artysta skupił się na tradycjach całego regionu. Dziś we wschodniej kaplicy znajduje się dzieło, którego tematyką jest szampan. Kolejne witraże przedstawiają proces wyrobu tego trunku. Zniszczenia z czasów I wojny światowej usuwano do 1996 roku.

Reims jest położone w północno-wschodniej części Francji, przy autostradzie A4, ok. 160 km na wschód od Paryża w kierunku na Luksemburg.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.