Za datę założenia Strasburga uważa się 12 rok p.n.e., kiedy to w miejscu starej celtyckiej osady, rzymianie założyli obóz wojskowy pod nazwą Argentoratum, wokół którego powstała szybko rozrastająca się osada. Po przyjęciu chrześcijaństwa miasto stało się ważnym ośrodkiem regionu, również religijnym, a prawdopodobnie już w IV wieku – siedzibą biskupstwa. Pod koniec V wieku miasto znalazło się w granicach państwa Franków. Od IX wieku miasto było już znane pod nazwą czy nazwami zbliżonymi do dzisiejszej (m.in. Strataburgum). Od 962 roku Strasburg pozostawał w strefie wpływów Świętego Cesarstwa Rzymskiego, zwanego też Rzeszą Niemiecką. W 1150 roku Strasburg otrzymał prawa miejskie, a w 1262 roku, po zwycięstwie mieszczan w bitwie pod Oberausbergen, uniezależnił się od władz kościelnych i stał się wolnym miastem Rzeszy. Następne stulecia – to okres rozkwitu miasta jako jednego z najszybciej rozwijających się i najbogatszych miast niemieckich. W pierwszej połowie XV wieku działał w Strasburgu Johannes Gutenberg z Moguncji, uważany za twórcę druku. W czasie wojny trzydziestoletniej Strasburg pozostał neutralny. Kilkadziesiąt lat później jednak – mimo, że według postanowień pokoju westfalskiego Święte Cesarstwo Rzymskie rezygnowało na rzecz Francji z Alzacji, ale z wyłączeniem Strasburga i Miluzy.

W 1681 roku wojska króla Francji Ludwika XIV zajęły miasto, i zostało ono przyłączone do Francji. Podczas Rewolucji Francuskiej i w latach następnych autonomia Strasburga została znacznie ograniczona, a wpływy francuskie stawały się coraz silniejsze, co jednak nie przeszkadzało w rozwoju miasta. W latach 1870-71 znaczne zniszczenia spowodowała wojna francusko-pruska.

Po wygranej przez Prusy wojnie Strasburg, wraz z całą Alzacją i częścią Lotaryngii, został na mocy ustaleń traktatu pokojowego włączony do nowo powstałego Cesarstwa Niemieckiego. Miasto zostało wówczas znacznie rozbudowane. Pod koniec pierwszej wojny światowej Strasburg, podobnie jak wiele innych miast niemieckich, przeżył krótki okres chaosu (w tym próbę utworzenia lokalnej „Republiki Rad”), zakończony wkroczeniem do miasta, 22 listopada 1918 roku, oddziałów francuskich.

Na mocy Traktatu Wersalskiego podpisanego 28 czerwca 1919 roku Strasburg znalazł się ponownie w granicach Francji. W czasie drugiej wojny światowej, po upadku Francji w czerwcu 1940 roku Strasburg, wraz z całą Alzacją, został ponownie przyłączony do Niemiec. Miasto zostało wyzwolone 23 listopada 1944 roku przez francuską dywizję pancerną. Po wojnie Strasburg, odbudowany ze zniszczeń (spowodowanych głównie bombardowaniami alianckimi w latach 1943 i 1944), stopniowo zaczął odgrywać coraz ważniejszą rolę w procesie pojednania francusko-niemieckiego i jednoczenia Europy. Z czasem tu właśnie usytuowano siedziby ważnych instytucji europejskich i międzynarodowych, w tym Rady Europy, Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Parlamentu Europejskiego. Niezależnie od tego miasto odzyskało swe znaczenie jako jeden z najważniejszych europejskich ośrodków przemysłowych, handlowych, naukowych i kulturalnych.

Zabytkowe śródmieście Strasburga (Grande Ile) zostało w 1988 roku wpisane przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa kulturowego ludzkości. W centrum, na wysepkach poprzecinanych kanałami leży Petite France (Mała Francja), okolica z charakterystyczną zabytkową zabudową i licznymi knajpkami. Jego nazwa pochodzi od szpitala, mieszczącego się tam dla cierpiących na „chorobę francuską” czyli kiłę przyniesioną przez żołnierzy Franciszka I (w związku z tym polska nazwa nie powinna brzmieć „Mała Francja” ale „Mała Franca”). Jest to dawna dzielnica m.in. rybaków i grabarzy. Większość uliczek do dziś nosi nazwy tych profesji. Zabudowania w znacznej części stanowią przykład budownictwa szachulcowego z XVI i XVII wieku.

Najważniejszym zabytkiem jest romańsko-gotycka katedra Najświętszej Marii Panny, której budowę rozpoczęto w ok. 1180 roku od prezbiterium i północnego ramienia transeptu. W przypadku prezbiterium zachowano romański porządek stylowy. Natomiast począwszy od 1225 roku, kolejne fragmenty budowli wznoszono w stylu gotyckim. W 1253 roku w celu pozyskania funduszy na budowę nawy, za zgodą Kościoła zorganizowano szereg odpustów. W tym czasie powstały pierwsze cykle rzeźbiarskie, m.in. portale południowego ramienia transeptu, czy tzw. Filar Anielski. W latach 1240–75 wzniesiono korpus nawowy, a pięć lat po jego ukończeniu rozpoczęto budowę monumentalnej fasady zachodniej. W czasie budowy, jako materiał budowlany zastosowano różowy piaskowiec, który sprowadzany był z Wogezów. Na początku XIV wieku powstała środkowa oś fasady z portalem zwieńczonym strzelistą wimpergą, rozetą oraz dolne partie wież (wraz z portalami). Po wzniesieniu powyżej rozety galerii królewskiej w latach 80-tych XIV wieku podwyższono oś środkową, wznosząc dzwonnicę. Podwyższenie wieży północnej miało miejsce w XV stuleciu. Wieża mająca 147 m wysokości była przez dwa wieki najwyższą na świecie wieżą kościelną. Wielokrotnie w historii katedry planowano wzniesienie wieży południowej, ale realizacja jej nigdy nie doszła do skutku. W czasie reformacji, za zgodą rady miejskiej w 1524 roku  katedrę przekazano w ręce protestantów. W tym czasie niemal w całości zniszczono wyposażenie katedry. W 1681 roku katedra została oddana katolikom na mocy dekretu Ludwika XIV. W 1725 roku w katedrze odbył się ślub francuskiego króla Ludwika XV z córka polskiego króla Stanisława Leszczyńskiego – Marią. Papież Leon XIII, w 1892 roku nadał katedrze tytuł bazyliki mniejszej. Podczas II wojny światowej działania wojenne ominęły katedrę. W 1988 podczas swej pielgrzymki do Francji świątynię odwiedził papież Jan Paweł II. Katedra stała się siedzibą powołanego przez niego arcybiskupstwa strasburskiego. Katedra jest trójnawową bazyliką z dwunawowym transeptem i chórem wschodnim, zamkniętym półkolistą absydą. Wnętrze ma 103 m długości i 41 m szerokości – oparte na filarach sklepienie nawy środkowej znajduje się na wysokości ponad 32 m. Przestrzeń chórowa, późnoromańska, jest podwyższona w stosunku do pozostałych części katedry, oprócz prezbiterium i sięga do skrzyżowania naw. Od strony wschodniej do absydy przylegają aneksy mieszczące kaplice Św. Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty. Poniżej chóru znajduje się krypta. Nawa poprzeczna od strony architektonicznej składa się z późnoromańskiego skrzyżowania naw, na tym miejscu wznosi się oktogonalna kopuła oraz flankujących to miejsce wczesnogotyckich ramion transeptu. Szerokość i długość każdego ramienia jest zbliżona. Od strony zachodniej do ramion transeptu przylegają prostokątne w planie kaplice: Św. Wawrzyńca (po północnej stronie) i Św. Katarzyny (po stronie południowej). Gotycki korpus nawowy składa się z siedmiu przęseł, od zachodu jest zamknięty potężnym masywem wieżowym.Wyposażenie świątyni jest głównie gotyckie. Jedynym przykładem sztuki renesansowej jest monumentalny zegar astronomiczny który jednocześnie jest dziełem nauki i technologii. Na zegarze widnieje wizerunek Mikołaja Kopernika. Pozostałe najważniejsze zabytki to:

–  Kościół św. Tomasza z XIII-XV wieku.

– Kościół św. Wilhelma z XIV wieku.

– Kościół Młodszy św. Piotra (St. Pierre le Jeune) z XIV wieku.

– Kościół Starszy św. Piotra (St. Pierre le Vieux) z XV wieku.

– Kościół św. Stefana (Saint-Étienne) z XII wieku.

– Kryte mosty (Ponts couverts) z XIII wieku.

– Pałace z Pałacem Rady Europy z 1950 roku.

Strasburg jest położony w Alzacji, w pobliżu granicy z Niemcami, na lewym brzegu Renu, ok. 490 km na wschód od Paryża i 229 km na południowy wschód od Luksemburga.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w lipcu 1994 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.