Gotycki kościół św. Walentego został wzniesiony na przełomie XIV i XV wieku przez zakon cystersów, na miejscu starszej świątyni, zniszczonej w czasie wojny trzynastoletniej. Świątynia w latach późniejszych była kilkakrotnie odbudowywana i przebudowywana. Dowodem tego jest kamienna dolna część murów i ceglana górna część. Elewacje, frontowa i tylna są zwieńczone szczytami schodkowymi. W szczycie frontowym umieszczono dzwon. W XIX wieku zostało wmurowanych w zewnętrzną ścianę kościoła sześć gotyckich kafli. Kafle zostały później przeniesione do wnętrza świątyni i wkomponowane w nowy ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, wykonany w stylu nawiązującym do baroku. Znajduje się on we wnęce prawej ściany budowli. Zachowało się także zabytkowe wyposażenie budowli, na które składają się trzy ołtarze w prezbiterium, wykonane w XVIII wieku. Wezwania ołtarzy bocznych to: Matki Bożej Brzemiennej i św. Michała Archanioła. W ołtarzu głównym znajdują się barokowe obrazy św. Materna i św. Walentego. Na barokowej ambonie znajdują się  figury apostołów. Organy o 12 głosach i ponad 700 piszczałkach zostały wykonane około 1850 roku. Na balustradzie chóru odkryto malowidła w stylu barokowym przedstawiające świętych.

Po kasacie zakonu cystersów, w 1831 roku, parafię przy kościele objęli księża diecezji chełmińskiej. W połowie XIX wieku świątynia została wyremontowana.

Kościół św. Walentego jest położony w gdańskiej dzielnicy Matarnia, przy ul. Jesiennej.

Zdjęcia wykonano w styczniu 2017 roku.