Góra Karmel wznosi się na wysokość 546 m n.p.m. nad Zatoką Hajfy. Na jej stokach znajdują się miasta: Hajfa, Nesher i Tirat Karmel. Góra uważana była, lub jest za świętą przez żydów, chrześcijan, muzułmanów, Bahaistów, czcicieli Baala i starożytnych Greków. W Nowym Testamencie Góra Karmel nie została wymieniona, ale od początków chrześcijaństwa w licznych grotach tego górskiego pasma przebywali anachoreci (pustelnicy), którzy prowadzili pobożny żywot na wzór proroka Eliasza. Prorok Eliasz miał zamieszkiwać w tamtejszych dwóch grotach i tam odbyć konfrontację z czcicielami Baala, zaś Święta Rodzina miała zatrzymać się tam, wracając z Egiptu.

Pierwszy klasztor powstał tu za czasów krzyżowców, na początku XIII wieku, założony przez zakon Karmelitański, jako Zakon Maryjny. Tradycja bowiem nadała maryjną i symboliczną interpretację wizji Eliasza, widząc w ukazaniu się obłoku, zwiastującego nadejście upragnionego deszczu, obraz Maryi, której pojawienie się na ziemi było zapowiedzią przyjścia Chrystusa – Odkupiciela. Góra Karmel na której prorok Eliasz zobaczył obłok symbolizujący Maryję, stała się górą maryjną i związała się z maryjną duchowością karmelitańską. Po klęsce krzyżowców w roku 1291 klasztor na Górze Karmel został zburzony, a wielu zakonników zginęło jako męczennicy za wiarę. Do roku 1634 karmelici nie mogli przebywać na górze, od której wzięli początek, ale symbolika tej góry zawsze pozostała obecna w ich duchowości.

Obecnie są tam dwa klasztory karmelitańskie. Nad morzem wznosi się bardziej znany klasztor zwany „Stella Maris” (Gwiazda Morza). W prezbiterium pięknego sanktuarium znajduje się grota, w której według tradycji miał się schronić prorok Eliasz przed królem Achabem i królową Jezabelą, po tym gdy zabił 450 bałbochwalczych kapłanów Baala, a nad grotą z głównego ołtarza króluje Matka Boża Karmelu.

Po drugiej stronie górskiego pasma, na wzniesieniu górującym nad żyzną doliną Ezdrelon znajduje się drugi klasztor karmelitański w Muhraqa, w miejscu upamiętniającym walkę Eliasza w obronie kultu prawdziwego Boga. W kościele klasztornym na szczególną uwagę zasługuje tabernakulum, na którym przedstawiony jest Eliasz, siedzący pod palmą i otrzymujący z rąk anioła podpłomyk, mocą którego będzie mógł dojść do świętej Góry Horeb.

Poza tym na zboczu góry, przykryta złotą kopułą, znajduje się świątynia Bahaistów i otaczające ją przepiękne ogrody. Wybudowana w 1953 roku jest jednym z głównych ośrodków bahaizmu. Nieopodal znajduje się punkt widokowy, z którego można podziwiać przepiękną panoramę miasta oraz wybrzeża aż po Akkę, a przy dobrej widoczności po granicach z Libanem. Na wzgórze można dojechać kolejką linową, jedyną w Izraelu, działającą na zasadzie grawitacji.

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.