Tuż obok Groty Pojmania, poniżej Bazyliki Agonii, znajduje się podziemny kościół Grobu Matki Bożej, którym opiekują się mnisi greccy i ormiańscy. Miejsce to było czczone przez judeochrześcijan już w II wieku.

W IV wieku powstała pierwsza świątynia poświęcona Matce Bożej. Bizantyjski cesarz Maurycy w 490 roku dobudował kościół górny. Relikwia Grobu Maryi pokazywana była w obszernym dolnym kościele. W czasie wypraw krzyżowych, w latach 1120-30 benedyktyni wznieśli ponad Grobem Maryi nowy kościół wraz z klasztorem. Zburzył go w 1187 roku Saladyn, oszczędzając kryptę ze względu na cześć jaką żywił dla Matki Jezusa. We wnętrzu krypty znajdował się m.in. sarkofag Melisandy, matki króla jerozolimskiego Baldwina III z czasów wypraw krzyżowych.

Sam Grób Matki Bożej to kamienny blok, w którego wnętrzu wyżłobione zostały dwa niewielkie pomieszczenia. Pierwsze z nich to tzw. „vestibulum”, drugie to właściwa komora przeznaczona do pochówku. Ciało było układane na kamiennej ławie. Sanktuarium zostało odebrane łacinnikom przez władców tureckich w 1757 roku i przekazane mnichom greckim i ormiańskim.

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.