Murowany dworek w Jedwabnem wybudowano najprawdopodobniej w drugiej połowie XVIII wieku z inicjatywy Stanisława Rembielińskiego herbu Lubicz, w miejscu istniejącego wcześniej dworu drewnianego. Około 1840 roku dwór został przebudowany na zlecenie Rajmunda Rembielińskiego, według projektu Henryka Marconiego i w tej formie przetrwał do dziś.

Jest to parterowy budynek, stojący na wysokim, prostokątnym, wydłużonym cokole, zwrócony frontem na wschód. W elewacji frontowej usytuowano asymetrycznie, portyk z czterema toskańskimi kolumnami, podtrzymującymi balkon z żeliwną balustradą, nad którym góruje facjata. Od strony ogrodu znajduje się taras, ogrodzony także metalową balustradą. Dwór otaczał kilkuhektarowy park, rozciągający się od części gospodarczej na wschodzie po duży staw wykopany w zachodniej części założenia.

Po Rajmundzie dwór i dobra przejął jego syn, Eugeniusz, a potem przeszły one w ręce Skarżyńskich herbu Bończa. W 1909 roku Jedwabne nabył Zdzisław Marcinkowski herbu Gryg i jego żona, Aleksandra z Cieleckich herbu Zaremba. W 1915 roku dwór splądrowano, a zabudowania uległy w dużym stopniu zniszczeniu podczas ostrzału artyleryjskiego. Ostatnimi, przedwojennymi właścicielami majątku, do 1939 roku, byli Helena i Henryk Prusowie. Po zakończeniu remontu w 1959 roku jego wygląd zewnętrzny nie różnił się wielce od tego, jaki zaprojektował Henryk Marconi. Wnętrze zmieniło się jednak radykalnie, urządzono w nim bowiem kino, miejski dom kultury i bibliotekę, a jeszcze później – posterunek policji. Obecnie kina już we dworze nie ma, natomiast posterunek policji, gminno-miejski dom kultury i biblioteka nadal mają w nim swoje pomieszczenia.

Jedwabne jest położone 20 km na północny-wschód od Łomży. Dwór zlokalizowany jest w południowej części miasta, przy ul. Pięknej 8.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2020 roku.