Drewniana cerkiew pw. św. Kosmy i Damiana w Miliku została wzniesiona w 1813 roku, kiedy to w czasie powodzi poprzednia została całkowicie zniszczona. Trójdzielna świątynia została zbudowana w stylu zachodniołemowskim, w konstrukcji zrębowej z dostawioną nad babińcem słupowo-ramową wieżą z zachatą i nadwieszona izbicą, zwieńczoną baniastym hełmem. Prezbiterium nakryte jest dachem namiotowym łamanym a nawa dachem kalenicowym. Obydwie części zwieńczono baniastymi makowicami z pozornymi latarniami pomalowanymi czerwoną i zieloną farbą. Architektura cerkwi wykazuje wyraźne wpływy budownictwa katolickiego – świątynia posiada wyraźnie wyodrębnioną zakrystię oraz dwie kaplice boczne.

Wyposażenie świątyni pochodzi ze zniszczonej cerkwi. Ikonostas pochodzi z poprzedniej, niezachowanej świątyni i został wykonany w 1806 roku, być może z wykorzystaniem elementów jeszcze wcześniejszego. W bocznych kaplicach znajdują się osiemnastowieczne ikony Matki Bożej i Chrystusa Ukrzyżowanego, zaś w nawie najstarsza z ikon – Opłakiwanie Chrystusa z 1700 roku. Wnętrze zdobią polichromie ornamentalne pochodzące z początku XX wieku. Cerkiew była remontowana w 1926 roku. Po wysiedleniach ludności ukraińskiej w czasie Akcji Wisła została zaadaptowana na kościół rzymskokatolicki.

Milik jest położony 3 km na zachód od Muszyny, 1,5 km na północ od drogi 971 do Żegiestowa.

Zdjęcia wykonano w marcu 2014 roku.