Osada Alesund w 1825 liczyła około 330 mieszkańców. Szybki rozwój nastąpił w momencie, gdy stała ona się centrum połowu dorszy, które w postaci sztokfiszy eksportowano pod koniec XIX wieku. Alesund w 1842 zyskało prawa miejskie, a w końcu XIX wieku liczyło już 8,4 tys. mieszkańców. W 1904 roku drewniane miasto doszczętnie spłonęło – kompleksową odbudowę w duchu architektury secesyjnej rozpoczęto rok później. W trakcie pożaru spłonęło ok. 850 domów, a 10 tysięcy ludzi zostało bez dachu nad głową. Co ciekawe, zginęła tylko jedna osoba – staruszka, która mieszkała tuż obok…straży pożarnej.

Nie pozostało zatem nic innego, jak tylko zbudować miasto od nowa – tym razem z cegły. Zaprojektowano je w modnym wówczas stylu secesji. Starannie opracowano projekty poszczególnych budynków i nadano im indywidualny rys. Stąd m.in. bierze się niezwykłość Alesund i fakt, że podobnego nie ma w świecie. Najstarsza część położona jest na skraju wyspy i urzeka połączeniem morza oraz pięknej architektury. Zachwyca malowniczy port Brosundet i cumujące tu łodzie. A spacerując urokliwą Kongens gate, kiedyś główną ulicą miasta, podziwiamy kunszt projektantów i budowniczych. Po drodze mijamy najwęższy budynek w mieście – jego szerokość to tylko 2,94 m! Tuż obok dom z motywami słoneczników na fasadzie, a kawałek dalej z ornamentami różanymi. Warto zwrócić uwagę na te detale architektoniczne. Nie są one może typowo norweskie, bo i całe miasto odbiega nieco od skandynawskiego stylu.

Nad miastem wznosi się wzgórze Aksla, na które można wspiąć się po schodach lub wjechać samochodem. W punktu widokowego na szczycie rozciąga się wspaniały widok na miasto i otaczające je wysepki. Obecnie portowe miasto stanowi centrum rybołówstwa Norwegii, mieści się tutaj wiele zakładów przetwórczych.

Jest ono położone na zachodnim wybrzeżu Norwegii, nad Storfjordem, region More og Romsdal. Alesund rozłożyło się na półwyspie i kilku wyspach, tworzących dogodny port.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2015 roku.