Barokowy zespół pocysterski w Owińskach składa się z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela, wybudowanego w latach 1720-28 według projektu Pompeo Ferrariego i klasztoru Cysterek, wybudowanego według projektu Jana Catenazziego w 1700 roku. W latach 1720-28 założenie zostało odbudowane po pożarze według koncepcji włoskiego architekta Pompeo Ferrariego. W roku 1835 następuje kasata zakonu i przeniesienie cysterek do klasztoru w Ołoboku. W roku 1838 w budynkach klasztornych umieszczono szpital psychiatryczny, które następnie zostały przebudowane w latach 1873-75 na jego potrzeby, między innymi nabudowano drugie piętro. Na początku II wojny światowej w 1939 roku hitlerowcy wymordowali pacjentów szpitala w ramach akcji T4. Podczas okupacji kościół był zamieniony na magazyn SS. Obecnie kościół służy jako świątynia parafialna, natomiast w klasztorze od 1952 roku mieści Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych.

Kościół został wzniesiony na rzucie zbliżonym do kwadratu i nakryty kopułą z latarnią. Świątynia posiada bogate barokowe wyposażenie wnętrza. Barokowe stalle z intarsjami oraz rokokowe rzeźbione konfesjonały. Ściany pokrywa polichromia Adama Swacha z lat 1729-30. W zakrystii zniszczonej pożarem 1783, odbudowanej 1788 roku (data inkrustowana w posadzce) znajdują się trzy stare portrety: ksieni Joanny Malczewskiej (1720), ksieni Melchiory Gurowskiej (około 1785) z podpisem malarza J. Michałowskiego, Rafała Gurowskiego (zmarłego 1797), kasztelana poznańskiego i starosty kolskiego. W wieży kościelnej znajdują się fragmenty muru gotyckiego z XV wieku.

Owińska znajdują się 10 km na północ od Poznania przy drodze nr 196 prowadzącej do Wągrowca. Zespół klasztorny leży po zachodniej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w maju 2015 roku.