Parterowy dwór w Paraszynie został zbudowany w II połowie XVIII wieku, przypuszczalnie z fundacji wdowy von Baumgart lub Ludwika Parskiego z Pucka.

Klasycystyczny dworek został wzniesiony na planie prostokąta. Na osi znajduje się niewielki ryzalit wejściowy, zwieńczony półkolistym szczytem z herbami rodów Zelewskich i von Besser. Po obu stronach korpusu głównego znajdują się przybudówki z tarasami. Obok dworu znajdował się folwark, a nad Łebą – tartak.

Od 1804 roku właścicielem Paraszyna była rodzina von Jaski, a od 1837 roku rodzina Zelewskich. Około połowy XIX wieku Zelewscy przekształcili elewacje dworu i założyli użytkowy ogród. W 1904 roku majątek przeszedł na własność rodziny von Besser i pozostał w ich rękach do 1945 roku. W 1907 roku wyremontowano i ponownie przekształcono nieco elewacje dworu, dodając w ryzalitach półkoliste szczyty z herbami rodów Zelewskich i von Besser, oraz założono obok mały park krajobrazowy.

Po wojnie część majątku została upaństwowiona, natomiast dwór w latach 1946-1976 należał do prywatnych właścicieli. W 1978 roku został przejęty przez RPUT „Technirol” i brak odpowiedniej konserwacji i opieki doprowadził do jego dewastacji, a zabudowania folwarczne zostały rozebrane. Obecnie dwór znajduje się w rękach prywatnych, mieści się w nim pensjonat i restauracja.

Paraszyno usytuowane jest ok. 4 km na południe od drogi nr 6 z Wejherowa do Lęborka. Jadąc do Lęborka należy skręcić w lewo na skrzyżowaniu ze światłami (jest drogowskaz) w miejscowości Strzebielino, następnie przejechać przez tory kolejowe i prosto ok.4 km. Dwór znajduje się na niewielkim wyniesieniu, za Łebą po lewej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2009 roku.