Pierwotnie romański kościół pw. św. Mikołaja został wzniesiony w XIII wieku. Budowla została konsekrowana przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca w 1228 roku. Pierwszą przebudowę, ze stylu romańskiego na styl gotycki, kościół przeszedł w roku 1450.

Wieki XVI i XVII obfitowały w ważne wydarzenia w dziejach świątyni, związane z rosnącym wpływem religii luterańskiej w Europie. Początkowo luteranie i katolicy razem dzielili kościół, w którym odprawiano zarówno nabożeństwa katolickie, jak i luterańskie, używając przy tym tych samych szat i naczyń. Jednakże z biegiem czasu przewaga liczby protestantów w mieście na tyle wzrosła, że wypędzono z miasta katolickiego proboszcza. Zanim na mocy pokoju westfalskiego kościół zwrócono katolickim władzom, został on w roku 1616 przebudowany dla potrzeb protestantów.

Kościół został zniszczony przez pożar w dniu 26 lipca 1774 roku. Ocalało jedynie prezbiterium, którego ściany boczne są najstarszą, jeszcze zbudowaną w stylu romańskim częścią obecnej świątyni, oraz gotycka wieża zachodnia. Kościół odbudowano dopiero w 1811 roku, czyli znacznie później niż inne budowle miejskie.. Wyposażenie kościoła jest częściowo renesansowe, częściowo XIX wieczne.

We wnętrzu znajdują się ołtarz i ambona z baldachimem powstałe w XIX wieku. Dwie renesansowe figurki z lewej i prawej strony ołtarza głównego przedstawiają św. Jadwigę Śląską i patrona świątyni, św. Mikołaja. Obecnie właśnie w tym kościele odbywają się miejskie uroczystości religijno-patriotyczne. Na zewnątrz świątyni jest umieszczona tablica poświęcona marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu, wmurowana w 70 rocznicę powstania II Rzeczypospolitej.

Kościół św. Mikołaja jest położony przy placu Kościelnym 1.

Dawny kościół ewangelicki, obecnie rzym-kat., pw. śś. Piotra i Pawła, wzniesiony w latach 1776–79 na planie krzyża w stylu klasycystycznym, według projektów F.K.Shultza. Pośrodku bocznych elewacji, wzdłuż całej wysokości ścian są umieszczone nieznacznie wysunięte ryzality. Z przodu nad wejściem znajduje się kwadratowa dzwonnica, przechodząca nad balustradą w ośmiokątną wieżę zwieńczoną zdwojonymi latarniami nakrytymi barokowymi hełmami i iglicą zakończoną kulą i krzyżem. Wnętrze nakryte jest bogato rozczłonkowanym stropem podpartym szesnastoma kwadratowymi słupami, przechodzącymi w doryckie kolumny. Słupy i kolumny dzielą wnętrze na trzy nawy, z których boczne mają na obu górnych kondygnacjach zbudowane balkony. Sklepienie lustrzane jest podparte kolumnami. Kościół zachował wyposażenie współczesne okresowi jego powstania.

Kościół śś. Apostołów Piotra i Pawła jest położony przy ul. Bolesława Prusa 3.

Klasycystyczny ratusz miejski został wybudowany w 1781 roku. Pierwszy średniowieczny ratusz spłonął w roku 1774, w wielkim pożarze miasta. Obecny budynek został wzniesiony w latach 1779-81, według projektu Christiana Valentina Schulze. Na początku XX wieku ratusz został częściowo przebudowany, a w latach 1979-81 budynek odremontowano.

Ratusz jest dwukondygnacyjnym budynkiem wzniesionym na planie litery T z krótkimi ramionami, ma dwie kondygnacje, dwa trakty pomieszczeń i jest nakryty dachem dwuspadowym z lukarnami, ograniczonym szczytem o wolutowym wykroju. W narożniku zachodniej fasady stoi czworoboczna wieża z parami pilastrów w narożnikach dolnej części. W połowie wysokości wieży ulokowano taras widokowy otoczony kamienną balustradą, a powyżej niego jest wyższa część, znacznie węższa od dolnej, posiadająca ścięte narożniki i wyposażona w tarcze zegarowe. Wieża zwieńczona jest blaszanym hełmem z iglicą. Dzielone pilastrami elewacje posiadają pseudoryzality z wejściami i są zwieńczone gzymsem koronującym z wazonami. Obecnie ratusz jest siedzibą władz miejskich Świebodzic.

Ratusz stoi na środku rynku otoczonego najstarszymi kamienicami w mieście, z których wiele zostało odbudowanych po pożarach i poddanych rewitalizacji. Ich historyczna zabudowa nadaje placowi unikalny charakter. Rynek i okoliczne uliczki przeszły kompleksową rewitalizację w latach 2007–08 oraz w drugim etapie w 2013 roku.

Pierwszy romański kościół pw. św. Franciszka z Asyżu został wzniesiony w pierwszej połowie XIII wieku. W XV wieku został przebudowany na gotycki. Świątynia do dziś zachowała się w formie budowli jednonawowej z niższym i węższym prezbiterium zamkniętym ścianą prostą. Do nawy od strony południowej jest dobudowana kruchta, do prezbiterium od strony północnej jest dobudowana zakrystia. Nawę i kruchtę nakrywa drewniany strop, prezbiterium – sklepienie krzyżowo-żebrowe, zakrystię – sklepienie kolebkowe. Od strony zachodniej znajduje się wieża odbudowana w XIX wieku. Wyposażenie świątyni pochodzi z różnych epok, z XV wieku pochodzi fresk przedstawiający św. Krzysztofa,

Kościół św. Franciszka z Asyżu znajduje się w dzielnicy Ciernie, przy ul, Strzegomskiej 40.

Pałac Seidla zbudowany w latach 1858–75 w stylu neorenesansu angielskiego (osobny artykuł).

Ruiny pałacu rodu von Kramsta (osobny artykuł).

Ruiny „Pałacu Wdów” w dzielnicy Ciernie (osobny artykuł).

Nieistniejący zamek książęcy (osobny artykuł).