Czerwony Ratusz (nazwa ze względu na kolor elewacji). Wmurowanie kamienia węgielnego pod neogotycki budynek Nowego Ratusza miało miejsce 2 listopada 1875 roku. Prace budowlane zostały zakończone 10 stycznia 1879 roku. Projekt ratusza wykonał szczeciński radca Konrad Kruhl.

Położona na skarpie, zwieńczona licznymi sterczynami budowla została wzniesiona na planie prostokąta z dwoma ryzalitami na narożach i centralnym. Zaprojektowany od strony elewacji wschodniej taras i dwubiegowe schody miały na celu podkreślenie funkcji reprezentacyjnych gmachu. Od strony zachodniej fasada uzyskała równie okazały charakter. Wejście poprzedzono arkadowym portykiem, zdobionym rzeźbami figuralnymi. Znajdujące się we wnękach nad filarami alegoryczne postacie symbolizują „Przemysł”, „Rolnictwo”, „Żeglarstwo” i „Wiedzę” – czyli cztery źródła potęgi Szczecina. Rzeźby (każda o wysokości 120 cm) zostały wykonane przez Emila Steinera w roku 1869. Fasada budynku jest zdobiona m.in. balkonami, wieżyczkami oraz herbami Szczecina z wicią akantu znajdującymi się w zwieńczeniu otworów okiennych. Podczas adaptacji strychu na mieszkania w 1939 roku ostre sterczyny wieńczące niegdyś lizeny ścian zewnętrznych zastąpione zostały przez niewysokie słupki. Pomimo tego budowla zachowała swój lekki i wysmukły charakter.

Do wnętrza ratusza prowadzi klatka schodowa zdobiona tralkami w formie ażurowych, ostrołukowych arkadek. Korytarz i sala kawiarniana mają sklepienie krzyżowo-żebrowe. We wnętrzu klatki schodowej znajduje się herb Szczecina z 1660 roku przeniesiony ze starego ratusza i wmurowany w ścianę. Zarząd Miasta mieścił się tutaj do roku 1945. Zniszczony w wyniku podpalenia w końcowym etapie II wojny światowej, gmach ratusza został odbudowany w latach 60-tych XX wieku. Obecnie znajdują się w nim biura instytucji państwowych. W latach 2008–14 wszystkie elewacje budynku zostały poddane renowacji.

Ratusz znajduje się przy pl. Stefana Batorego.

Zdjęcia wykonano w maju 2022 roku.