Późnogotycki budynek wznoszono stopniowo w latach 1539–47 z fundacji bankierskiego rodu Loitzów (m.in. Hans II i Anna Loitz), prawdopodobnie na murach kamienicy z XV wieku. Po bankructwie rodziny Loitzów i ich ucieczce do Polski w 1572 roku kamienicę przejęli książęta pomorscy. Po upadku księstwa pomorskiego dom w połowie XVII wieku stał się siedzibą szwedzkiego radcy Rosenhandta. W XVIII wieku dom przejęli bracia Dubendorf. Założyli w niej cukiernię zwaną odtąd Dworem Szwajcarskim. Podczas II wojny światowej w roku 1944 w wyniku nalotu wnętrze kamienicy zostało doszczętnie wypalone. Odbudowano ją w 1955 roku, na potrzeby Liceum Plastycznego.

Cechy charakterystyczne budynku: pomarańczowa elewacja z wyraźnym podziałem, bogata dekoracja ozdobiona falistymi i kolistymi maswerkami nawiązująca do zdobień pobliskiego zamku; charakterystyczne, skośne okna kotarowe na klatce schodowej – wieży; wbudowana w elewację wschodnią płaskorzeźba „Nawrócenie św. Pawła”. Płaskorzeźba pochodzi z połowy XVI wieku i wykonana została w warsztacie Hansa Schencka – nadwornego rzeźbiarza elektora brandenburskiego Joachima II. Na ścianie budynku znajduje się kopia rzeźby – oryginał przechowywany jest w szczecińskim muzeum.

Kamienica znajduje się na Starym Mieście, przy ul. Kurkowej 1.

Zdjęcia wykonano w maju 2022 roku.

  • Widok od strony Rynku

  • Płaskorzeźba