Neorenesansowy pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie został wzniesiony w latach ok. 1875-79,  według projektu Leandra Marconiego.

Rezydencja składa się z dwukondygnacyjnego korpusu głównego i prostopadłych dwóch skrzydeł bocznych. Całość zbudowano na rzucie podkowy i nakryto wysokimi dachami pokrytymi blaszaną łuską. Przed frontonem znajduje się dziedziniec honorowy służący jako podjazd dla karet pod same drzwi pałacu. Przejście do ulicy oddzielone jest bramą w stylu późnego baroku. Wyjątkowe, jak na tamte czasy, było poprowadzenie wewnętrznego korytarza wzdłuż fasady. Klatki schodowe wyłożono marmurem kararyjskim. Na wielu elementach wewnątrz pałacu znajdowały się ozdoby w kształcie herbu Zamoyskich – „jelita”, między innymi na okiennicach i klamkach. Na pierwszym piętrze przewidziane były dwa waterklozety, wówczas ogromna nowość. Wokół pałacu założono częściowo zachowany park krajobrazowy, przekomponowany w II połowie XIX wieku z dawnego, XVIII-wiecznego ogrodu Vauxhall. Pałac zamyka perspektywę ulicy Foksal.

W 1940 roku hitlerowcy wywieźli rodzinę Zamoyskich do Dachau, a Adam Zamoyski zmarł w pałacu w 1941 roku. Przebywający w obozie Aleksander odziedziczył dobra dopiero w 1943 roku. Podczas II wojny światowej obiekt został nieznacznie uszkodzony i zdewastowany. W roku 1949 roku, po odrestaurowaniu,  przekazano go Stowarzyszeniu Architektów Rzeczypospolitej Polskiej. Mieściła się w nim także siedziba Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików. W latach 1964-68 pomiędzy budynkiem głównym a jedną z oficyn, utworzono pawilon wystawowy. Obecnie w pałacu mieszczą się: Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej, Stowarzyszenie Budowniczych Domów oraz restauracja i klub „Endorfina Foksal”.

Pałac Konstantego Zamoyskiego w Warszawie znajduje się przy ul. Foksal 1/2/4.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.