Pałac Brzozowskich w Warszawie zbudowany został dla rodziny Belina-Brzozowskich w 1882 roku, według projektu Bronisława Żochowskiego-Brodzica, w stylu francuskiego renesansu. Zabytek znajduje się w podwórzu neorenesansowej kamienicy czynszowej wzniesionej wg projektu Henryka Marconiego w 1848 roku.

Pierwotnie była to piętrowa budowla zbudowana na planie prostokąta, nakryta czterospadowym dachem. Elewacje parteru są boniowane. W fasadzie umieszczono trzy tarasy  wsparte na kwadratowych filarach, zwieńczone kamienną balustradą. Pomieszczenia reprezentacyjne umieszczono w poziomie parteru. Powyżej mieściły się sypialnie i pokoje prywatne. Na podwórzu stanął wówczas również pawilonik mieszkalny dla stróża o malowniczej architekturze.

Zabudowania aż do 1945 roku były własnością tej samej rodziny Belina-Brzozowskich. Zniszczenia przyniosło powstanie warszawskie. Po zakończeniu wojny zespół został odbudowany. Budowla została podwyższona o jedno piętro a w samym pałacu ulokowano pomieszczenia biurowe. Pałac został uwieczniony w powieści „Sława i chwała” Jarosława Iwaszkiewicza.  Miały w nim siedzibę: Naczelna Rada Adwokacka, Zarząd Główny i Okręgowy Zrzeszenia Prawników Polskich, a także redakcja pisma „Prawo i Życie”. Obecnie w piwnicach pałacu znajduje się klub gejowski „FanTOM”. Na parterze pałacu 26 czerwca 2009 roku otworzono klub „Huśtawka”. Od 2009 roku siedzibę ma tu również Fundacja Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”.

Pałac Brzozowskich mieści się w Warszawie przy ul. Brackiej 20 A, w podwórzu kamienicy Jaroszyńskich.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2015 roku.