Termy Karakalli zostały wzniesione podczas panowania Marka Aureliusza Antoniusza – Karakalli ( budowę zapoczątkował Septymiusz Sewer) , w latach od 212 do 216 n.e. Były to największe termy rzymskie zasilane wodą dostarczaną akweduktem Aqua Marcia i zajmowały obszar 11 ha. Budynek główny miał wymiary 337,0 x 328,0 m. 

Do pomieszczeń prowadziła brama umieszczona pośrodku wschodniego boku. Przez pomieszczenia szatni przechodziło się do palestry, w której można było między innymi wykonywać ćwiczenia gimnastyczne. Obok znajdowały się sale masażu, wypoczynku i najprawdopodobniej biblioteki umieszczone w symetrycznie rozmieszczonych wnękach. Za tymi pomieszczeniami, po stronie zachodniej budynku, znajdował się kompleks pomieszczeń ogrzewanych. Były tam m.in. pomieszczenia sauny i baseny z gorącą wodą. Dalej umieszczono otwarte pomieszczenie sąsiadujące z wewnętrznym patio, na którym umieszczono basen z zimną wodą. Po stronie zachodniej budynku znajdował się plac do rozgrywania zawodów sportowych. Półkoliste nisze umieszczone po wschodniej i zachodniej stronie budynku mieściły sale, z których jedna w kształcie ośmiokąta najprawdopodobniej pełniła rolę fontanny. Po stronie południowej i północnej wybudowano perystyle i aule zakończone apsydami na dłuższym boku. Wnętrza budowli urozmaicały liczne wnęki i nisze. Ściany i posadzki pokrywały mozaiki oraz malowidła. Bogaty wystrój uzupełniała zieleń i monumentalne rzeźby, z których najbardziej znane są: Herakles Farnezyjski i Byk Farnezyjski.

W VI wieku, podczas najazdu Gotów zostały zniszczone rzymskie akwedukty doprowadzające wodę i termy przestały funkcjonować. Podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w XVI – XVII wieku w ruinach odnaleziono część rzeźb i innych dzieł sztuki. Herakles Farnezyjski i Flora zostały przeniesione do muzeum w Neapolu a liczne mozaiki i posągi atlantów do Muzeum Watykańskiego.

Termy Karakalli położone są na południe od Forum Romanum, przy Viale di Terme di Caracalla.

Zdjęcia wykonano w listopadzie 2008 roku.