Most Rialto (wł. Ponte di Rialto) w Wemecji jest najstarszym mostem nad Canal Grande. Był to jedyny most do czasu wybudowania Ponte dell’Accademia w 1854 roku.

Pierwsze plany zbudowania mostu w tym miejscu miał doża Sebastiano Ziani. Jednak dopiero w 1181 roku zbudowano most pontonowy Ponte della Moneta (Most Monety) nazwany tak prawdopodobnie od mennicy znajdującej się w pobliżu. Zaprojektował go Nicolò Barattieri. Około 1250 roku pontonowy most zastąpiono zwodzoną konstrukcją drewnianą. Podczas rebelii przeciwko Bajamonte Tiepolo, w 1310 roku została ona zburzona. Na odbudowanym drewnianym moście umieszczono kramy kupieckie, a opłaty czynszowe przeznaczone zostały na jego utrzymanie. Most zawalił się w 1444 roku pod ciężarem tłumu obserwującego paradę łodzi i ponownie w roku 1524.

W latach 1588–91 zrealizowano projekt Antonio da Ponte zastępując drewnianą budowlę konstrukcją kamienną. Na jednoprzęsłowej budowli umieszczone są liczne kramy kupieckie rozdzielone widocznymi z daleka łukami arkad. W środku rozpiętości mostu Antonio da Ponte zaprojektował podwyższony łuk, do którego dochodzą dwa rzędy kramów usytuowanych wzdłuż całego przęsła, frontem do wnętrza mostu. Pomiędzy nimi, poprowadzona jest uliczka dla pieszych. Przejście jest możliwe także przy obu balustradach (od strony wody). Most ma rozpiętość 28,80 m i wysokość 7,32 m. 

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.