Fundatorem pierwotnego zamku w Nowym Wiśniczu, wzniesionego w Połowie XIV wieku był Jan Kmita, starosta sieradzki, ruski i krakowski. Prawdopodobnie składał się on z prostokątnego obwodu murów wzniesionych z piaskowca i kamiennej wieży. Około 1500 roku po przebudowie, zamek uzyskał kształt czteroskrzydłowego pałacu z dziedzińcem i trzema basztami w narożach. Po 1516 roku Piotr Kmita przebudował zamek w stylu renesansowym i zmodernizował system obronny budując basteje zaopatrzone w strzelnice i stanowiska dla dział.

         Od 1554 roku, po śmierci Piotra Kmity zamkiem władali Barzowie i Stadniccy, a w 1593 roku majątek kupił Sebastian Lubomirski. Jego syn Stanisław w latach 1615-21 przebudował rezydencję i otoczył fortyfikacjami bastionowymi na planie pięcioboku według projektu Macieja Trapoli. W XVII wieku twierdza wiśnicka nie oparła się najazdowi szwedzkiemu i została przez nich zdewastowana i ograbiona. Od połowy XVIII wieku zamek stał się własnością Sanguszków, a później Potockich i Zamoyskich. Po pożarze w 1831 roku warownia została opuszczona i poczęła popadać w ruinę. W 1901 roku zamek odkupiło Zjednoczenie Rodowe Lubomirskich, które rozpoczęło jego remont. Po II wojnie światowej zamek przeszedł na własność państwa i w roku 1949 przystąpiono do jego odbudowy i konserwacji, które praktycznie trwają do dzisiaj. Obecnie w zamku znajduje się muzeum, a kwestia własności jest nie uregulowana. Lubomirscy chcą odzyskać zamek i sprawa znajduje się w sądzie.

         Nowy Wiśnicz jest położony 8 km na południe od Bochni przy drodze nr 965 do Limanowej. Zamek znajduje się we wschodniej części miejscowości na wzgórzu górującym nad doliną rzeczki Leksandrówki.

         Zdjęcia wykonano w maju 2005 roku.