W średniowieczu do miasta prowadziły dwie wielkie bramy: Piaskowa i Jakuba. W 1698 roku we fragmencie muru obronnego wykuto Bramę Szwedzką (Zwiedru varti), znajdującą się w północnej części Starego Miasta, przy ulicy Aldaru. Brama ta, wraz z okazałą częścią dawnych fortyfikacji, jako jedyna przetrwała do naszych czasów.

Spośród 28 baszt i wież zachowały się zaś ledwie trzy. Najokazalszą z nich jest krągła Baszta Prochowa (Pulvertornis) (pierwsza informacja o niej pochodzi z 1330 roku), wcześniej nazywana również Wieżą Piaskową (prawdopodobnie od znajdujących się w pobliżu wydm). Była jedną z najważniejszych konstrukcji obronnych miasta, ponieważ zabezpieczała je od strony lądu. W latach 1330 i 1650 przechowywano w niej proch strzelniczy. W 1621 roku podczas ataku Szwedów została niemal całkowicie zniszczona – przetrwała jedynie XIV-wieczna część piwniczna. Odbudowano ją w 1650 roku. Była to najważniejsza z wież miejskich: chroniła Drogę Piasku, główną drogę wiodącą do miasta. Jej wysokość to 25,5 m, zaś średnica – 14, 5 m. W trzymetrowej grubości ścianach przeprute są wąskie okna strzelnicze. Dopiero po przebudowie murów obronnych wieżę opuszczono.

W 1892 roku studenci z korporacji uniwersyteckiej „Rubonia” poprosili Radę Miejską o przekazanie wieży na ­cele naukowe. Rajcy zgodzili się pod warunkiem, że zostanie ona odnowiona. Studenci wyczyścili wieżę z nagromadzonych przez stulecia gołębich ekskrementów, które następnie sprzedali za sumę 612 rubli w złocie. Kwota ta pozwoliła na renowację i urządzenie starej wieży. Obecnie wnętrza zaanektowane zostały przez Łotewskie Muzeum Wojny (Kara Muzejs), czynne śr.-nd. 10.00-18.00. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.