Derinkuyu (Głęboka Studnia) to miasto w Środkowej Anatolii w Turcji, w Kapadocji, znane z wielopoziomowego, największego podziemnego miasta (Yeralti Sehri), gdzie chrześcijanie i ludy wcześniej zamieszkujące te tereny, chronili się przed prześladowaniami rzymskimi i muzułmańskimi. W niespokojnych czasach, gdy okolica stała się ośrodkiem licznych wojen i najazdów, mieszkańcy Kapadocji wydrążali w skałach kryjówki. Z czasem zaczęto łączyć je podziemnymi korytarzami i w efekcie powstały wielopoziomowe labirynty dochodzące do głębokości nawet 50 metrów pod ziemią. By przetrwać w nich jak najdłużej, mieszkańcy zadbali, by znalazły się tam nie tylko schrony i sypialnie, ale magazyny żywności, kuchnie, miejsca modlitwy, młyny, stajnie, studnie i winiarnie. Przez system szybów wentylacyjnych pod ziemię docierało świeże powietrze, a jasne światło zapewniały lampy oliwne.

Miasta jako schronienia używane były dosyć często, ostatni raz w 1839 roku, kiedy to mieszkańcy Kapadocji ukryli się przed egipskimi najeźdźcami pod wodzą Ibrahima Paszy, syna zbuntowanego władcy osmańskiego naówczas Egiptu. Podziemne, skalne miasta to dziś jedna z największych atrakcji Kapadocji. Dotychczas odkryto 36 miast, ale możliwe że jest ich znacznie więcej. Derinkuyu, które mogło pomieścić  około 20 tysięcy mieszkańców, odkryte przypadkiem, zostało udostępnione dla  turystów w 1965 roku. Miasto posiada co najmniej 11 poziomów, ale zaledwie 10% jego powierzchni jest udostępnione do zwiedzania. Z braku archeologicznych znalezisk nie określono dokładnie czasu powstania miasta. Sądzi się że pierwsze jego piętra zostały wybudowane przez Hetytów, czyli około 4 tysiące lat temu. Reszta była dobudowywana w ciągu wieków przez Rzymian, a później Bizantyjczyków.

Na pierwszym i drugim poziomie znajdują się : kościół, szkoła, miejsce chrztu, magazyny, mieszkania, winiarnie, stajnie i obory. Poziom trzeci  i niższe to miejsca schronienia podczas najazdów. Poziomy te w razie zagrożenia były odcinane za pomocą wielkich kamieni, które wytaczane z bocznych pomieszczeń blokowały główne korytarze. Drzwi te można było otwierać tylko od wewnątrz i posiadały one otwór w formie wizjera, przez który można było obserwować kto nadchodzi. Wędrówka po podziemnych korytarzach to niesamowita przygoda. na każdym kroku spotyka się ślady bytności dawnych mieszkańców tych sztucznych jaskiń. Wnętrza są dobrze oświetlone i nieźle oznakowane. Wyraźne, czerwone strzałki prowadzą w głąb, a niebieskie do wyjścia. Muzeum czynne jest od 8.00 do 19.00, a poza sezonem do 17.00.

Derinkuyu jest położone 19 km na południe od Nevsehir, przy drodze nr D765.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2011 roku.