Murowany zamek w Chełmie został zbudowany przez Krzyżaków wkrótce po lokacji miasta w 1233 roku przez wielkiego mistrza Hermana von Salza. Warownię wzniesiono w północno-zachodnim narożniku miasta na prawym brzegu Wisły, na skraju stromej nadrzecznej skarpy. Nie jest znana forma i wielkość tej warowni, z której do dziś zachowała się jedynie tzw. „baszta Mestwina” .

         Prawdopodobnie nigdy nie ukończona warownia składała się z domu konwentu i dwóch flankujących go wież mieszkalnych. Od miasta oddzielona była murem i fosą. Pomimo swej odrębności była jednak ściśle powiązana z fortyfikacjami miejskimi. Od roku 1233 zamek stanowił siedzibę mistrzów krajowych. W praktyce więc do czasu przeniesienia się wielkiego mistrza do Malborka był stolicą Zakonu.

          Zamek przebudowywany był kilkakrotnie, pierwszy raz w połowie XIV wieku, podniesiono wówczas również mury miejskie, a zamkowa wieża została włączona w klasztor Cysterek sprowadzonych ze Śląska, które adaptują budowlę na własne potrzeby. Z ich inicjatywy zostaje zbudowany przy zamku jednonawowy ceglany kościół. W 1349 roku Cysterki zostają zastąpione przez Benedyktynki, które mieszkają w byłych murach zamkowych do 1821 roku. W 1601 roku w zamkowej wieży został urządzony kapitularz. Kolejnym właścicielem obiektu zostały Siostry Miłosierdzia św. Wincentego. W roku 1878 zakonnice wzniosły szpital po raz kolejny powiększając teren klasztoru. Obecnie działa tu prowadzony przez siostry dom opieki społecznej dla niepełnosprawnych. Z dawnego krzyżackiego zamku zachował się dom konwentu przebudowany w XIX wieku oraz jedna z dwóch wież mieszkalnych. Nosi ona nazwę „baszty Mestwina” ponieważ według legendy więziony był w niej przez Krzyżaków syn księcia Świętopełka – Mestwin.

         Chełmno jest położone 45 km na północ od Torunia, przy drodze nr 91 do Świecia. Baszta zamkowa znajduje się na terenie żeńskiego klasztoru Sióstr Miłosierdzia, w północno zachodnim narożniku miasta.

         Zdjęcia wykonano w styczniu 2009 roku