Zespół klasztorny dominikanów, składający się z barokowego kościoła św. Mikołaja i klasztoru został wzniesiony w latach 1736-66 na miejscu wcześniejszego kościoła drewnianego, z fundacji Józefa Kuropatnickiego kasztelana bieckiego i jego małżonki Teresy Zuzanny z Kurdwanowskich. Świątynię konsekrował w 1750 roku ordynariusz chełmski Józef Eustachy Szembek. Po kasacji klasztoru w 1781 roku konwent działał tylko do 1819 roku (następnie dominikanie zostali przeniesieni do Krasnobrodu). W 1827 roku klasztor został przebudowany na szkołę i taką funkcję sprawuje do dzisiaj. Świątynia była kilkakrotnie restaurowana: w drugiej połowie XIX wieku, w 1919 roku, po zniszczeniach w czasie pierwszej wojny światowej, oraz w 1933 i 1954 roku.

Bezwieżowa, trójnawowa świątynia jest niedużą budowlą o skromnym wystroju. Na kalenicy dachu posadowiono sygnaturkę zwieńczoną latarnią z barokowym hełmem. Wnętrze głównie w stylu rokoko. Wewnątrz znajduje się popiersie Stanisława Staszica. Kościół posiada prezbiterium zwrócone w stronę zachodnią, klasztor obejmuje go dwoma skrzydłami od południa i wschodu, jest połączony z nim od strony południowej przejściem zawieszonym nad arkadą. W ołtarzu głównym znajduje się XVII-wieczny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w metalowej sukience, w XVIII wieku uważany za cudowny. Obok kościoła znajduje się czworoboczna murowana dzwonnica z drugiej połowy XIX wieku.

Hrubieszów jest położony 45 km na wschód od Zamościa, przy drodze nr 74 do granicy z Ukrainą. Kościół jest usytuowany przy ul. 3 Maja.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.