Obecne tereny Liechtensteinu przez wieki były podzielone na dwa hrabstwa: jedno ze stolicą w Vaduz, a drugie w Schellenbergu. Na przełomie XVII i XVIII wieku obydwa hrabstwa zostały zakupione przez ród Liechtensteinów. W latach 1815–66 księstwo było członkiem Związku Niemieckiego. W 1866 roku Liechtenstein wystąpił ze Związku i uzyskał pełną niepodległość. Po I wojnie światowej, w której księstwo było neutralne, więzy z Austrią zostały zastąpione przez umowy ze Szwajcarią. W roku 1921 w Liechtensteinie ustanowiono konstytucję, według której kraj jest monarchią o demokratyczno-parlamentarnej formie rządów. W 1924 państwo weszło w skład szwajcarskiego związku celnego. W 1949 roku państwo zostało członkiem Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, a w 1978 roku zostało przyjęte do Rady Europy, zaś w 1990 roku Liechtenstein został przyjęty do ONZ. W 1989 roku zmarł książę Franciszek i władzę przejął książę Jan Adam II. W 2003 roku ogólnonarodowe referendum zwiększyło uprawnienia monarchy. Tym samym Księstwo zostało pierwszym państwem europejskim, które przywróciło klasyczną monarchię, ograniczając demokrację parlamentarną. Władza prawodawcza należy do księcia i Landtagu – parlamentu, liczącego 25 deputowanych i wybieranego co cztery lata w wyborach proporcjonalnych. Książę ma prawo absolutnego weta w stosunku do ustaw uchwalanych przez parlament.

Vaduz jest stolicą i drugim co do wielkości miastem Liechtensteinu. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1150. W 1342 roku stała się ona stolicą hrabstwa Vaduz, będącego od 1712 roku w rękach Liechtensteinów. W 1719 roku hrabstwa Vaduz i Schellenberg zostały połączone w suwerenne Księstwo Liechtensteinu, które w 1866 roku, po wystąpieniu ze Związku Niemieckiego, uzyskało pełną niepodległość, a Vaduz zostało jego stolicą.Miasto jest ważnym ośrodkiem kulturalnym, turystycznym i finansowym. Vaduz jest siedzibą wszystkich liechtensteińskich urzędów centralnych, zamek stanowi rezydencję książęcą. Jest również stolicą archidiecezji kościoła rzymskokatolickiego. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Gotycki zamek Vaduz (niem. Schloss Vaduz) – rezydencja książąt Liechtensteinu. Najstarsza część zamku powstała prawdopodobnie jeszcze w XII wieku, z tego okresu pochodzi część od strony wschodniej oraz bergfried, czyli średniowieczna wieża obronna o znacznej wysokości i grubości murów stanowiąca typową część średniowiecznych zamków. Mury wieży mają grubość około 4 metrów. Kwatery mieszkalne zamku zostały dodane dopiero w 1287 roku. Z okresu średniowiecza pochodzi również kaplica zamkowa p.w. św. Anny ze znajdującym się w niej późnogotyckim ołtarzem głównym. Pierwsza oficjalna wzmianka o warowni pochodzi z 1322 roku, z dokumentu hrabiego Rudolfa II Werdenberg-Sargans. W swojej obecnej formie warownia powstała w XVI wieku. Pierwszym władcą rezydującym w zamku był prawdopodobnie Hartman III von Werdenberg-Sargans, który w wyniku podziału majątku rodu Werdenberg-Sargans otrzymał m.in. hrabstwo Vaduz. Od tamtego okresu na zamku rezydowali kolejni władcy hrabstwa, a byli to kolejno: hrabiowie von Brandis − od 1416; hrabiowie von Sulz − od 1510; hrabiowie von Hohenems − od 1613 roku. Od 1712 roku zamek jest siedzibą rodziny książęcej Liechtensteinów. Początkowo jednak rodzina książęca nie mieszkała na stopniowo podupadającym zamku, na którym lata wojny i zaniedbania odcisnęły swoje piętno. Co więcej, pierwsi książęta Liechtensteinu nigdy nie odwiedzili swojego księstwa, zarządzając swoimi ziemiami z Austrii, gdzie wielu z nich pełniło służbę na dworze cesarskim bądź w cesarskiej armii. Zamek do 1732 roku stanowił oficjalną rezydencję wójta Vaduz, który zarządzał ziemiami w imieniu księcia. Później, kiedy popadł w kompletną ruinę, był wykorzystywany jako winiarnia czy koszary dla żołnierzy, a w 1860 roku otwarto w nim nawet tawernę. Za przywracanie zamkowi dawnej świetności zabrał się dopiero książę Johann II. Na początku XX wieku powstały pierwsze plany gruntownego remontu, za który zabrano się niezwłocznie w 1905 roku. Po śmierci Johanna II restauracją zamku i przystosowaniem go do zamieszkania zajął się jego bratanek Franz Josef II. To on w 1939 roku uczynił zamek Vaduz swoją oficjalną rezydencją, stając się tym samym pierwszym księciem Liechtensteinu, który zamieszkał w księstwie na stałe. Warownia góruje nad miastem, na skale na wysokości 570 m n.p.m., i nie jest otwarty dla turystów, można jednak wspiąć się na wzgórze, aby przyjrzeć się twierdzy z bliska. Ze szczytu roztaczają się widoki na miasto i góry.

– Neogotycki kościół św. Floriana został zbudowany w latach 1868–73 jako kościół parafialny. Po utworzeniu archidiecezji Vaduz awansował do rangi katedry. W świątyni znajduje się książęca krypta grobowa.

Liechtenstein jest położone między Austrią a Szwajcarią, 10 km na południe od austriackiego miasta Feldkirch i 80 km na wschód od Zurichu. Vaduz znajduje się w środkowo-zachodniej części kraju, w regionie Oberland, bezpośrednio przy granicy ze Szwajcarią, na prawym brzegu Renu.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1992 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.