Rokokowy Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Więcborku został wzniesiony w latach 1772-78 z fundacji ówczesnych właścicieli miasta – Aleksandra Hilarego Potulickiego i jego syna hrabiego Michała Bonawentury z wykorzystaniem części murów poprzedniej budowli wybudowanej za czasów Józefa Remigiana Potulickiego (ok. 1694/1695–1734). Budowniczym kościoła był Dawid Facel z Chojnic. Około 1779 roku zostało wykonane wyposażenie wnętrza, które uzupełniono potem w kolejnych latach. Budowla była kilkakrotnie remontowana (lata 1895, 1908, 1911, 1925). Świątynia została  rozbudowana w 1937 roku o nowe prezbiterium, kruchtę i zakrystię od strony zachodniej i wschodniej podczas urzędowania księdza Jana Wilmowskiego.  Architektem przebudowy był Zygmunt Knothe z Torunia.

Jest to jednonawowa świątynia z ozdobnymi szczytami, nakryta dwuspadowym dachem. Z prawej strony  stoi niewielka, murowana dzwonnica. Wystrój wnętrza rokokowo – klasycystyczny z 1779 roku i z początku XX stulecia. Do wyposażenia należą m.in. ołtarz główny z 1779 roku, dwa ołtarze boczne z około 1779 roku, ambona z lat 70-tych XVIII stulecia, dwa konfesjonały z końca XVIII stulecia, dwie ławy  kolatorskie, klęczniki, fotele, dwa taborety i stolik mieszczące się w prezbiterium, zdobione podobnymi motywami dekoracyjnymi, z latach międzywojennych XX wieku oraz późnobarokowa chrzcielnica z 1779 roku. Kościół znajduje się przy południowo-wschodnim narożniku Placu Jana Pawła II (rynku), na wzniesieniu  opadającym w stronę południową ku jezioru Więcborskiemu.

Więcbork jest położony 12 km na południe od Sępólna Krajeńskiego, przy drodze nr 241 do Nakła n/Notecią.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2018 roku.