Obecny pałac w Pławniowicach, zbudowany w stylu neomanieryzmu niderlandzkiego, wzniesiono w latach 1882–85 (na miejscu starszego założenia z 1737 roku) z fundacji hrabiego Franciszka II Ballestrema, według projektu Konstantego Heidenreicha z Kopic. Zespół pałacowo-parkowy składa się z: pałacu z kaplicą, zabudowań folwarcznych, oficyny ze stajnią i wozownią oraz otaczającego pałac parku krajobrazowego. Dwukondygnacyjna, podpiwniczona rezydencja jest budowlą trójskrzydłową, wzniesioną na planie litery U, nakrytą wysokimi dachami czterospadowymi. Dachy budynku zdobią liczne wieże i wieżyczki, iglice, pinakle i lukarny. Elewacje wykonane z cegły klinkierowej, są bogato zdobione detalami kamieniarskimi. Nad całym obiektem góruje, czworoboczna wieża z zegarem, przykryta wysokim dachem namiotowym w narożniku północno-zachodnim. Część reprezentacyjną nowego pałacu stanowiła fasada środkowa, z poprzedzającą ją fontanną i umieszczonym na wysokości piętra, pochodzącym z 1620 roku, hrabiowskim herbem rodziny Ballestremów. W skrzydle południowo-zachodnim znajduje się kaplica Niepokalanego Poczęcia NMP, konsekrowana 15 października 1885 roku, służąca wiernym jako kościół parafialny. Dawne wnętrza pałacowe były urządzone bogato, choć bez przesadnego przepychu. Pałac zdobiły cenne meble oraz unikatowe zbiory broni białej i palnej, trofea myśliwskie, a także liczne kosztowne portrety i płótna znanych mistrzów. W pałacu znajdował się również bogaty księgozbiór z wieloma pozycjami starodruków, z których znaczna część bezpowrotnie przepadła pod koniec ostatniej wojny. Na dziedzińcu wewnętrznym pałacu usytuowana jest fontanna, figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z około 1870 roku, otoczona kutym płotkiem oraz pomnik z popiersiem Giovanniego Ballestrema. Obok pałacu w 1881 roku wzniesiony został dodatkowy piętrowy budynek tzw. „Kavalier Haus” (Dom Kawalera), przeznaczony początkowo głównie dla starszego syna hrabiego Leona, który zamieszkiwał go do 1902 roku. W latach następnych Dom Kawalera pełnił funkcję luksusowego lokum dla przybywających tu gości. Podobnie jak pałac zbudowany z litej cegły, w stylu eklektycznym z wieloma dodatkami neogotyckimi. W szczycie elewacji bocznej znajduje się napis: „Franz II. Graf von Ballestrem. 1881.”. W dolnej kondygnacji tego budynku mieściły się mieszkania dla służby, a także powozownia i garaż. Całość jest otoczona parkiem krajobrazowym o powierzchni około 2,4 ha, założonym w 1885 roku. Park posiada liczne elementy małej architektury: staw, pomnik, stylowe ogrodzenie.

Rodzina Ballestremów rezydowała w Pławniowicach do 1945 roku. Ostatni właściciel hrabia Mikołaj Ballestrem, zmuszony był opuścić Pławniowice przed nadchodzącą Armią Czerwoną, zginął w Dreźnie, podczas amerykańskich nalotów dywanowych. Sama wojna nie zniszczyła obiektu, jednak późniejsze losy znacznie nadwyrężyły jego kondycję. Po stacjonującym w pławniowickich dobrach marszałku Iwanie Koniewie pozostały jedynie zdewastowane meble i zniszczone wnętrza. Zniknęło cenne wyposażenie z niepowtarzalnymi kolekcjami porcelany, sreber i naczyń. Po wojnie obiekt przekazany został do dyspozycji władz kościelnych. Ustanowiona została w Pławniowicach samodzielna parafia z własnym kościołem parafialnym i plebanią (dawna kaplica pałacowa oraz skrzydło zachodnie pałacu). Pozostałe pomieszczenia przeznaczono na klasztor, dla przesiedlonych ze Lwowa, Sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu, które przebywały tu do 1976 roku. W tym samym roku obiekt przejęli OO. Augustianie, mieszkając tu dwa lata. Oprócz klasztoru i parafii w pałacu mieściły się czasowo także biura administracji miejscowego PGR-u. Budynek pałacowy i okoliczny park zmieniając często mieszkańców i przeznaczenie, pozbawiony jakiejkolwiek opieki konserwatorskiej ulegał przez lata postępującej dewastacji i zaniedbaniu. Od 1978 roku gospodarzem kompleksu pałacowo-parkowego stała się Diecezja Opolska, przeznaczając go na diecezjalny dom rekolekcyjny. Nowy podział terytorialny i administracyjny Kościoła w Polsce dokonany 25.03.1992 roku sprawił, iż pławniowicki Zespół Pałacowo-Parkowy stał się własnością Diecezji Gliwickiej zachowując funkcję domu rekolekcyjnego. Jesienią 1993 roku rozpoczęto kapitalny remont obiektu. W roku 2007 Zespół pałacowo-parkowy w Pławniowicach jako jedyny w województwie śląskim, otrzymał nagrodę w konkursie Generalnego Konserwatora Zabytków „Zabytek Zadbany”. Tabliczka informująca o przyznaniu nagrody znajduje się po prawej stronie drzwi wejściowych z dziedzińca. Istnieje możliwość indywidualnego zwiedzania pałacu.

Pławniowice są położone 17 km na północny-zachód od Gliwic, przy autostradzie A4, po jej północnej stronie.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2018 roku.