Kołobrzeg został założony w IX wieku ok. 4 km od wybrzeża w dół rzeki Parsęty, na terenie dzisiejszego Budzistowa. Od lat 80-tych X wieku w czasach Mieszka I gród rozbudowano wprowadzając do konstrukcji wałów charakterystyczne dla Piastów konstrukcje izbicowe. W 1000 roku Bolesław Chrobry założył tu biskupstwo, którego biskupem został Reinbern, jednakże upadło ono w latach 1007–13.

W XIII wieku gród dostał się pod kuratelę biskupów kamieńskich. Po śmierci Bolesława Krzywoustego w 1138 roku Kołobrzeg wszedł w skład Księstwa Pomorskiego. W 1255 roku książę Warcisław III i biskup kamieński na północ od osady w Budzistowie lokowali nowe miasto na prawie lubeckim. Od XIV wieku miasto było członkiem bałtyckiej Hanzy.

W 1653 roku miasto przejęli brandenburczycy. W drugiej połowie XVII wieku Kołobrzeg otoczono potężnymi umocnieniami ziemnymi, także miasto stało się jedną z najsilniejszych twierdz regionu. W 1761 roku podczas wojny siedmioletniej Kołobrzeg zdobyli Rosjanie. W 1807 roku twierdza Kołobrzeg została oblężona przez wojska Napoleona, jednakże nie zostało zdobyte. W 1830 roku powstał pierwszy zakład kąpieli solankowych. Decyzją króla Prus Wilhelma I twierdza została zlikwidowana w 1872 roku, rozpoczęła się rozbiórka fortyfikacji i stopniowo zaczął się zmieniać charakter miasta. W czasie L wojny światowej Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy. 12 lutego 1919 roku miasto stało się główną naczelnego dowództwa armii niemieckiej z feldmarszałkiem Hindenbugiem na czele. W listopadzie 1944 roku rozkaz Hitlera ogłosił ponownie Kołobrzeg twierdzą. W mieście znajdowało się wówczas 85 tys. mieszkańców i uchodźców, bronionych przez garnizon w sile 3 tys. żołnierzy. Po 14 dniach walki, 18 marca 1945 roku Kołobrzeg został zdobyty przez I Armię Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Stanisława Popławskiego i wojska I Frontu Białoruskiego. Szczególnie ciężkie walki prowadzono o koszary w południowo-zachodniej części miasta, Stare Miasto, parowozownię i port. Ostatnim punktem oporu Niemców był Fort Ujście, na którym obecnie stoi wieża latarni morskiej. Część żołnierzy niemieckich, jak też 70 tys. cywili zdołano ewakuować drogą morską do Świnoujścia. Poległo 2300 żołnierzy niemieckich. Miasto zostało zniszczone w 95%.

18 marca 1945 roku odbyły się w Kołobrzegu zaślubiny Polski z morzem. Obrzędu tego dokonał żołnierz – kapral Franciszek Niewidziajło (w 1963 roku wzniesiono przy Alei Nadmorskiej Pomnik Zaślubin Polski z Morzem). W 1945 roku zbudowano na starym XVIII-wiecznym forcie Ujście latarnię morską będącą jednocześnie pomnikiem poległych w walkach o miasto żołnierzy polskich i radzieckich. W okresie powojennym miasto utrzymało status siedziby władz powiatowych. Szybko rozpoczęto odbudowę, początkowo urządzeń potowych, a następnie zabudowy mieszkalnej. W 1967 roku Kołobrzeg otrzymał formalnie status uzdrowiska. Najważniejsze zabytki miasta:

– Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (osobny artykuł);

– Pozostałości umocnień twierdzy kołobrzeskiej – pochodzące z okresu twierdzy (XVII i XIX wiek) umocnienia, obecnie w różnym stopniu zagospodarowane, m.in. fort Ujście na którego miejscu stoi obecnie latarnia morska;

– Baszta Lontowa zwana obecnie Basztą Prochową z resztką muru obronnego z XIV wieku, jedyny obiekt średniowiecznego systemu obronnego, który przetrwał do dnia dzisiejszego w całości; w elewacji od strony parku znajdują się otwory strzelnicze, obecnie siedziba PTTK (ul. Dubois);

– Ratusz – pierwotnie gotycki, zniszczony w czasie oblężenia w 1807 roku – w latach 1829-32 na jego pozostałościach i z wykorzystaniem zachowanych fragmentów (jeden z narożników, piwnice) wzniesiono nowy, neogotycki według projektu K. F. Schinkla. Ratusz jest siedzibą władz miasta, Urzędu Stanu Cywilnego oraz Miejskiego Ośrodka Kultury.

– Kamienica Schliffenów wybudowana w XV wieku, następnie przebudowywana w XVI, XX , kamienica bogatej kołobrzeskiej szlacheckiej rodziny; zniszczona w czasie II wojny światowej, następnie odbudowana (ul. Emilii Gierczak).

– Pałac rodziny Brunszwickich (von Braunschweig) – pochodzący z przełomu XVIII/XIX. budynek w stylu empire o oryginalnej fasadzie; obecnie muzeum (ul. Armii Krajowej 13).

– Pomnik Zaślubin Polski z Morzem.

Kołobrzeg jest położony u ujścia Parsęty, 40 km na zachód od Koszalina.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2020 roku.