Pierwotny zamek w Lelowie zbudował książę Konrad Mazowiecki, w czasie wyprawy na Kraków w 1246 roku. Jeszcze tego samego roku warownia owa została zdobyta i zburzona przez księcia Bolesława Wstydliwego. W 1260 roku syn Konrada, książę kujawski Kazimierz, ponownie wzniósł warownię, lecz znów Bolesław Wstydliwy ją zdobył. W 1304 roku zamek obsadzony wojskami biskupa Muskaty zdobył Władysław Łokietek i założył w nim kasztelanię.

         Warownie te były najprawdopodobniej drewniano-ziemne, dopiero król Kazimierz Wielki nakazał budowę murowanego zamku na ich miejscu. Jego istnienie potwierdza kronika Janka z Czarnkowa oraz rzut murów obwodowych zamku znajdujących się na XIX-wiecznym planie miasta. Zamek był typowym obiektem obronnym zbudowanym na wzgórzu położonym na bagiennym terenie w rozlewiskach Białki. Prawdopodobnie było to czworoboczne założenie otoczone fosą. Szczegółowy inwentarz pochodzący z 1642 roku wymienia murowaną bramę wjazdową prowadzącą na wielki dziedziniec, duży dom mieszkalny oraz drugi budynek gospodarczy po zachodniej stronie.

         Zamek został zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego, lecz niedługo potem jego odbudowy podjął się ówczesny starosta Krzysztof Rupniewski. Niestety w drugiej połowie XVIII wieku nieremontowana warownia zaczęła ulegać powolnej degradacji i stopniowo zamieniała się w ruinę. Jeszcze w 1789 roku mieściła się w nim kancelaria starościńska, ale później został ostatecznie opuszczony. W latach 1804-05 resztki ruin zostały ostatecznie rozebrane, a na kopcu utworzono cmentarz, który funkcjonuje do dziś.

         Lelów jest położony 15 km na północny-zachód od Szczekocin, przy drodze nr 46 do Częstochowy. Kopiec zamkowy, na którym obecnie znajduje się cmentarz znajduje się w północnej części wsi.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku