Neogotycki pałac w Patrykozach został wybudowany na początku lat 40 tych XIX wieku na zlecenia generała Teodora Szydłowskiego, według projektu architekta Franciszka Jaszczołda. Architektura pałacu zaskakuje urozmaiconą i malowniczą kompozycją. Jego plan nie ma odpowiednika w sztuce polskiej. Bryła zmienia całkowicie swój wygląd w zależności od punktu widzenia. Malowniczości przydają mu szczyty, półszczyty, pinakle i sterczyny oraz dwie galerie od południa. Nawet okna mają najróżniejsze kształty, nie mówiąc już o rozmiarach. Pałac murowany z cegły i otynkowany, powstał na sztucznie wyniesionym wzgórzu, do którego prowadziła długa rampa na ceglanych arkadach, obsadzona szpalerem grabów. Budynek został posadowiony na planie odcinka koła, o nieregularnej bryle. Część południowa wybrzuszona, część północna wklęsła w wejściem głównym na osi. Do korpusu głównego od wschodu przylega dwukondygnacyjna część posadowiona na planie kwadratu, od zachodu dostawiono trzykondygnacyjną, czworoboczną o ściętych narożach wieżę, mieszcząca klatkę schodową, zwieńczoną tarasem widokowym. Od południa do korpusu dostawiono dwukondygnacyjną, okrągłą basztę nakrytą spiczastym daszkiem, w której na piętrze mieściła się kaplica ze stalaktytowym sklepieniem, rozetą i maswerkami. Od południa elewację wyposażono w dwukondygnacyjną galerią. W wysokim parterze została ona przeszklona i pełniła funkcję oranżerii, w piętrze była otwarta rzędem ostrołukowych okien. Otwory okienne wyposażone zostały w dekorację maswerkową. Pod całym budynkiem były piwnice, przypominające niski parter. Wnętrza skomponowane w duchu klasycystycznym i neogotyckim Zachowały się neogotyckie kominki i resztki dekoracji sztukatorskiej między innymi rozety sufitowe i gzymsy. Zachowała się ponadto żeliwna, kręcona klatka schodowa w wieży oraz stolarka okienna i drzwiowa. Ściany wewnątrz ocieplane były płytami z korkowego drewna. W szczycie od północy umieszczony jest żeliwny herb Szydłowskich – „Lubicz”. Pałac otaczał park angielski z altaną utworzoną z rosnących w kręgu topól. W parku znajdował się staw zasilany przez wody dopływu Liwca.

Po śmierci fundatora w 1863 roku majątek odziedziczył synowiec generała, Antoni Lubicz Szydłowski. W roku 1871 pałac zostaje nabyty przez Rajmunda Skarżyńskiego, który już w 1878 roku sprzedał go Leonowi Kozłowskiemu. Ten z kolei w 1884 roku dobra odsprzedał Franciszkowi i Aleksandrze Komorowskim. Na początku XX wieku okrojony znacznie majątek należał do rodziny Cichockich – Hipolita i jego syna Stanisława, którzy w latach dwudziestych, zmuszeni długami, rozparcelowali dobra, które stopniowo zostały rozkupione przez okolicznych rolników. W 1936 roku pałac wraz z okalającą go ziemią nabył proboszcz z Kożuchówka, ks. Władysław Solnicki, po jego śmierci należał zaś do jego braci. Po wyzwoleniu budynek zajęto na siedzibę Gromadzkiej Rady Narodowej (1955-60). W wyniku dewastacji i przez brak jakichkolwiek remontów pałac popadł w kompletną ruinę. Próby ratowania unikalnego zabytku podejmowano w latach osiemdziesiątych, z inicjatywy Wacława Kruszewskiego. W 1993 roku pałac stał się własnością Joanny i Adama Gesslerów, jednak  niestety nic się nie zmieniło. W maju 2000 roku runęła wieża uszkadzając także dużą część ściany frontowej. W 2003 roku od Gesslerów pałac odkupił pan Maurycy Zając, który odbudował zrujnowaną rezydencję. Obecny właściciel, jeśli tylko jest obecny, udostępnia teren parku dla zwiedzających. Można się od niego dowiedzieć o historii pałacu oraz jego odbudowie.

Patrykozy są położone 11 km na południowy-wschód od Sokołowa Podlaskiego, 5,5 km na wschód od drogi nr 63 Sokołów – Siedlce.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku.