Późnorenesansowy pałac Sandreckich w Bielawie zaczęli wznosić bracia Wolf i Heinrich Seidlitz von Schönefeld w 1598 roku. Budowla posiadająca charakter dworu obronnego przetrwała w swych pierwotnych kształtach do roku 1737, kiedy to pałac uległ klęsce pożaru. Odbudowany został dwa lata później, zachowując dużo elementów pierwowzoru. W 1878 roku na zlecenie hrabiego Ernesta Juliusza von Seidlitz-Sandretzky przeprowadzono prace modernizacyjne.

Piętrowa, masywna i charakterystyczna z powodu grubości murów budowla, została założona na rzucie czworoboku zbliżonego do kwadratu, z wewnętrznym dziedzińcem. W czworoboku tylko północno-wschodnie i południowo-zachodnie skrzydła są pełne, natomiast pozostałe mają charakter murów kurtynowych zamykających dziedziniec. W południowo-wschodnim narożniku wznosi się niska, okrągła baszta nakryta stożkowym hełmem. Baszta owa jest sprzężona z murami kurtynowymi. Skrzydła pałacu posiadają bardzo skromne fasady, jedynie portal wejściowy odznacza się skromną dekoracją.

W 1910 roku właściciele przenieśli się do Roztocznika koło Dzierżoniowa, a w roku 1930 budowla została sprzedana miastu. Po II wojnie światowej w pałacu mieściła się placówka oświatowa dla niepełnosprawnych dzieci. W 2020 roku Pałac Sandreckich został sprzedany

Bielawa położona jest 6 km na południe od Dzierżoniowa, przy drodze nr 384 do Woliborza. Pałac znajduje się przy ul.Wolności 92b.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku.