Budowę zamku w Bobolicach przypisuje się królowi Kazimierzowi Wielkiemu, co potwierdza Janko z Czarnkowa, oraz Jan Długosz w zestawieniu obronnych fundacji tegoż władcy. W roku 1370 właścicielem zostaje Władysław Opolczyk z nadania Ludwika Węgierskiego. Po dziewięciu latach przekazuje go Andrzejowi Schony z Barlabas. W 1391 roku warownia zostaje przyłączona do dóbr królewskich przez Władysława Jagiełłę. Pod koniec XIV i w XV wieku zamkiem władali Szafrańcowie, Trestkowie oraz Krezowie, a w XVI Chodakowscy, Męcińscy i Myszkowscy. W XVII wieku, w okresie „potopu” szwedzkiego, zamek zaczął popadać w ruinę. W 1700 roku był jeszcze wykorzystywany przez dzierżawcę J. Rutkowskiego, a następnie został opuszczony.

         Warownia została zbudowana z wapienia na skalistym wzgórzu (380 m.n.p.m). W  najwyższym miejscu wzniesiono dom mieszkalny do wysokości drugiego piętra, wzmocniony półkolistymi basztami. Od południa dostępu strzegła wieża bramna, do której można się było dostać po zwodzonym moście przerzuconym nad suchą fosą. Przed fosą znajdowało się przedzamcze, zarówno jak sam zamek, otoczone nieregularnym murem obronnym. Do naszych czasów zamek przetrwał w malowniczej ruinie.

         W 2001 obecni właściciele, bracia Laseccy rozpoczęli jego odbudowę z przeznaczeniem na cele hotelarsko-gastronomiczne. Odbudowano dotychczas wieżę bramną i fragmenty murów obronnych.

         Zamek położony jest na północ od wsi, a same Bobolice leżą na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej ok 12 km na wschód od Żarek i 14 km na zachód od Lelowa.

         Zdjęcia wykonano w sierpniu 2004 roku.