Pierwotny zamek-dwór żupny w Bochni był zapewne budowlą drewnianą, wybudowaną prawdopodobnie niedługo po rozpoczęciu wydobycia soli, po otrzymaniu praw miejskich w 1253 roku. W dworze mieściły się też biura urzędników. Zapewne w czasach Kazimierza Wielkiego obiekt został przebudowany na murowany, a sam król zatrzymywał się w nim, kiedy wizytował żupy. Zamek zespolony z murami miejskimi stanowił mocny punkt obronny miasta. W XVI wieku zamek posiadał basztę ze strzelnicami oraz dobrze wyposażony arsenał. O wyposażenie troszczył się wtedy żupnik królewski Seweryn Boner, któremu zamek zawdzięcza  także renesansowy wystrój z attykami zdobiącymi dach oraz wieżyczkę zegarową z dzwonkiem wzywającym urzędników na posiedzenia. Do drugiej połowy XVIII wieku zamek dotrwał bez większych zmian. Posiadał dużą salę reprezentacyjną, kancelarię pisarza, jadalnię, dwie izby ozdobione herbami królewskimi i obrazami świętych, kaplicę pod wezwaniem św. Stanisława, która służyła na nabożeństwa w intencji górników i urzędników żupnych.

         W 1785 roku Austriacy zamienili zamkowe wnętrza na mieszkania urzędników. Zamek stracił znaczenie, jednak zachował nadal formę architektoniczną. Kres istnienia budowli obronnej nastąpił w 1875 roku kiedy to rozebrano częściowo gotyckie mury, wieżę i baszty a pozostałe ściany utraciły cech stylowe obronności. Wtedy też przebudowano dach, a od frontu dodano drewnianą werandę na słupach, co przekształciło zamek w eklektyczną kamienicę, będącą dziś czynszowym domem mieszkalnym. Obecnie kamienica stoi pusta, nie zabezpieczona, a jej stan jest fatalny.

         Bochnia jest położona 24 km na wschód od Wieliczki przy drodze nr 4 do Tarnowa. Zamek-kamienica znajduje się przy skrzyżowaniu ul. Regis i Storynka.

         Zdjęcia wykonano w lutym 2010 roku.