Gotycki zamek w Buku został wzniesiony prawdopodobnie pod koniec XIV wieku przez rodzinę Flemmingów, być może na miejscu wcześniejszego założenia poprzednich właścicieli, von Plotzów. 

         Było to murowane z cegły i kamienia założenie na planie prostokąta o wymiarach 25 x 37 m. Od południa znajdowała się brama wjazdowa, a dom mieszkalny stał wzdłuż kurtyny północnej. Zamek posiadał także niewielką wieżę o podstawie 7 x 8 m, która umiejscowiona była w północno-zachodnim narożniku. Całość była otoczona fosą i wałem ziemnym. Od strony wschodniej znajdowało się zapewne niewielkie podzamcze, które nie znajdowało się w obrębie obwałowań.

         Zamek był rezydencją Flemmingów do pierwszej połowy XVI wieku, kiedy to podzielono majątek między trzy linie rodu. W 1508 roku zbudowano w nowym miejscu obronny dwór, a stary, opuszczony zamek popadł w ruinę. Podobny los spotkał obronny dwór, który w XVIII wieku porzucono budując zachowany do dziś barokowy pałac. Rodzina Flemmingów mieszkała w majątku do 1945 roku. Do dziś zachowały się nikłe relikty zamku w obrębie ziemnego kopca, wznoszącego się około 5 m nad otaczający teren. W roku 1989 przeprowadzono badania terenowe, które pozwoliły na weryfikację starszych poglądów na temat rozwoju założenia. 

         Buk jest położony 6 km na południe od Golczewa, po prawej stronie drogi nr 106 do Nowogardu. Do Buka należy skręcić w prawo w miejscowości Błotno, a następnie przez Łęgno (około 5 km leśnym duktem) dojedziemy na miejsce. Relikty zamku znajdują się wśród podmokłych łąk, na południowy wschód od pałacu, po drugiej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.