Pierwotna osada o nazwie Serdika została założona w tym miejscu przez trackie plemię Serdów. Przez krótki okres w czasie IV wieku p.n.e. miasto było w posiadaniu Filipa Macedońskiego i jego syna, Aleksandra Wielkiego. Około 29 roku n.e. osada została podbita przez Rzymian i jej nazwę zmieniono na Ulpia Serdica. Za czasów cesarza Trajana (98–117) miasto stało się municipium, czyli centrem administracji lokalnej. Pierwsza pisana wzmianka o Serdice pojawia się u Ptolemeusza ok. roku 100 roku n.e.. Miasto rozrastało się w miarę budowy wież, murów obronnych, łaźni publicznych i innych świeckich i religijnych budowli. Powstał wtedy także wielki amfiteatr zwany Buleterionem. Kiedy cesarz Dioklecjan podzielił Dację na dwie części, Dację Ripensis, leżącą nad brzegami Dunaju i Dację Śródziemnomorską, Serdica stała się stolicą tej drugiej. W roku 447 miasto zostało zniszczone przez Hunów, a odbudowane przez Justyniana, zmieniło nazwę na Triadica. W wiekach średnich miasto stało się częścią pierwszego imperium bułgarskiego pod panowaniem chana Kruma, który je zdobył w 809 roku po długim oblężeniu. Miasto było wtedy nazywane przez Słowian Sredec i stało się ważną fortecą i centrum administracyjnym. Po zdobyciu północno-wschodniej Bułgarii przez armię Ivana I w roku 971, bułgarski patriarcha Damian obrał sobie miasto na swoją siedzibę. Później po wielu nieudanych oblężeniach miasto zostało zdobyte przez Cesarstwo Bizantyńskie w roku 1018, lecz później zostało ponownie włączone do odnowionego imperium bułgarskiego pod panowaniem cara Iwana Asena I. Od XII do XIV wieku miasto było znaczącym centrem handlu i rzemiosła. W 1376 roku miasto uzyskało swoją obecną nazwę Sofia, choć jeszcze do XVI w. używano zamiennie obu nazw: Sofia i Sredec. W 1382 roku Sofia została zdobyta przez sułtana osmańskiego Murada I. W 1443-44 na odsiecz Bułgarii wyruszył z nieudaną wyprawą polski król Władysław III. Po tej wyprawie chrześcijańska elita Sofii została unicestwiona, a miasto stało się stolicą osmańskiej prowincji Rumelii. Sofia pozostawała w rękach Turków osmańskich przez ponad 400 lat, co zachęciło ludność turecką do osiedlania się w jej granicach. Miasto zmieniło swój wygląd i przybrało zdecydowany rys orientalny. W 1878 roku miasto zdobyły wojska rosyjskie podczas wojny rosyjsko-tureckiej i stało się ono stolicą autonomicznego Księstwa Bułgarii w 1879 roku. Państwo stało się królestwem bułgarskim w roku 1908. W czasie II wojny światowej Bułgaria była sprzymierzeńcem nazistowskich Niemiec, co doprowadziło do ciężkich bombardowań alianckich w latach 1943-44. Bułgaria została zdobyta przez armię sowiecką i po II wojnie światowej Sofia stała się stolicą komunistycznej Ludowej Republiki Bułgarii. Po roku 1989 Bułgaria stała się republiką wolną od wpływów sowieckich, a w roku 2007 przystąpiła do Unii Europejskiej.

Najciekawszymi zabytkami miasta są:

– Relikty rzymskiej zabudowy

– Cerkiew Bojańska (Боянска църква, X wiek)

– Cerkiew Świętej Niedzieli (Света Неделя, XIX wiek)

– Rotunda św. Jerzego (Свети Георги, IV wiek), początkowo rzymska świątynia, potem meczet, dziś cerkiew-muzeum- Cerkiew Mądrości Bożej (Света София – VI wiek)

– Cerkiew św. Petki Samardżijskiej (Света Петка Самарджийска, XIV wiek)

– Zabytkowe tureckie łaźnie

– Meczety: Bania Baszi Dżamija (XVI wiek) funkcjonujący do dzisiaj oraz Bujuk Dżamija (XV wiek), dziś zamieniony w muzeum historyczne

– Katedra prawosławna św. Aleksandra Newskiego (Св. Александър Невски, z początku XX wieku)

– Rosyjska cerkiew św. Mikołaja (Свети Николай, 1912-14)

– Naodowe Muzeum Historyczne

– Synagoga z początków XX wieku

Sofia (bułg.: София; Sofia z gr. znaczy również mądrość) jest położona w zachodniej części Bułgarii, w śródgórskiej kotlinie, u stóp masywu Witoszy. Miasto leży nad rzeką Bojanską, która jest lewym dopływem rzeki Iskyr.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.