Pierwsze wzmianki o Nimes pochodzą z około VI wieku p.n.e., kiedy to było celtyckim grodem. W 121 roku p.n.e. miasto znalazło się pod panowaniem Rzymu i przez mniej więcej dwa stulecia przeżywało okres prosperity, przerwany najazdami barbarzyńców i ostatecznie zniszczeniem przez Wizygotów w V wieku. W VIII wieku na krótko przejęli miasto Arabowie, a w 737 roku zostało wyzwolone przez Karol a Młota.

Od X wieku miasto było rządzone przez lokalnych władców, później przez hrabiów Tuluzy. W 1226 roku zostało zajęte przez Ludwika VIII, natomiast w 1258 roku przyłączone do Francji. Podczas wojny stuletniej przechodziło kilkakrotnie z rąk do rąk. W czasie wojen religijnych Nimes opowiedziało się po stronie protestantów i było ważnym ośrodkiem hugenotów, zwanym „francuską Genewą”. Po odwołaniu edyktu nantejskiego w 1685 roku wielu protestantów opuściło miasto. Najważniejszymi zabytkami miasta są:

– Amfiteatr – powstały w I wieku n.e. i do upadku Cesarstwa Rzymskiego organizowane w nim były walki gladiatorów, ale również inne imprezy, jak wyścigi rydwanów czy pokazy bitw morskich. Był jednym z największych obiektów tego typu: ma 60 arkad na dwóch poziomach, ponad 130 m długości, ponad 100 m szerokości i ponad 20 m wysokości; mogła pomieścić ponad 20 tys. widzów. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego pełnił funkcję fortecy, później stopniowo niszczał, stając się w końcu, wraz z chaotycznym zespołem rozmaitych przybudówek, schronieniem dla biedoty. W XIX wieku slumsy zlikwidowano, a w odnowionym amfiteatrze zaczęto organizować korridy. Amfiteatr przetrwał do czasów współczesnych w doskonałym stanie, zachowały się wszystkie rzędy siedzeń oraz otwory na drągi do rozpinania velarium. Niewiele pozostało natomiast z wieńczącej całość attyki.

–  Maison Carrée – to wzniesiona przez Marka Agrypę, zięcia cesarza Oktawiana Augusta, świątynia pochodząca z końca I wieku p.n.e., wkrótce potem przebudowana. Została zbudowana na forum, na prostokątnym podwyższeniu. Jej fasada frontowa wspiera się na sześciu kolumnach. Do posadowionej na podium budowli prowadzą liczące 15 stopni schody. Była dedykowana adoptowanym wnukom cesarza, Gajuszowi Cezarowi i Lucjuszowi Cezarowi. Zachowała się w bardzo dobrym stanie, częściowo być może dlatego, że w IV wieku została przekształcona w kościół, a później pełniła różne funkcje publiczne. Od 1823 roku funkcjonuje jako muzeum.

–  Porte d’Auguste – brama rzymskiego Nimes, przez którą przechodziła Via Domitia (Droga Domicjana) prowadząca do Hiszpanii.

– Tour Magne – stojąca na terenie dzisiejszego parku miejskiego, Jardin de la Fontaine, na szczycie wzgórza Mont Cavalier, częściowo zachowana (bez najwyższej kondygnacji) ośmioboczna rzymska wieża obserwacyjna, będąca niegdyś fragmentem fortyfikacji; doskonały punkt widokowy na miasto i okolicę.

– Le Temple de Diane – ruiny świątyni, zachowane na terenie parku Jardin de la Fontaine.

– Katedra (fr. Cathédrale Notre-Dame-et-Saint-Castor) pochodzi z końca XI wieku, później jednak była wielokrotnie przebudowywana, m.in. w XIX wieku. Tuż obok katedry stoi pałac biskupi z XVII wieku, mieszczący dziś muzeum historyczne.

Nimes jest położone w południowej Francji, w regionie Oksytania, 120 km na północny zachód od Marsylii i 45 km na południowy zachód od Awinionu.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1995 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.