Wieża Eiffla (fr. Tour Eiffel) została wzniesiona w 1889 roku dla uświetnienia Wystawy Światowej oraz dla uczczenia stulecia Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Po 20 latach budowla miała być rozebrana, lecz Eiffel nie chciał do tego dopuścić i założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty z umieszczonym na szczycie telegrafem „bez drutu” ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu.

W 1884 roku został opracowany pierwszy projekt wieży o wysokości 300 m. Spośród wielu propozycji minister handlu, odpowiedzialny za wystawę, wybrał projekt Eiffela. W 1886 roku rozpoczęto prace przygotowujące teren pod budowę. Zbudowano cztery kamienne fundamenty o powierzchni ponad 650 m² każdy i sięgające 14 m pod ziemię od strony Pola Marsowego, a z drugiej strony 8 m. W 1888 roku 4 słupy zostały połączone w platformę. Pracowano po 10 godzin dziennie. 31 marca 1889 roku Eiffel wywiesił na szczycie flagę francuską.

Wieża jest ażurową konstrukcją kratową z kutej stali. Jej całkowita wysokość zmieniała się kilkukrotnie za sprawą zamocowanej na jej szczycie anteny. W 2000 roku wynosiła 324 metry. Cała konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i około 2,5 mln nitów, jej całkowita masa, razem z betonowymi filarami, wynosi około 10 000 ton. Nacisk wieży na podłoże wynosi 4,5 tony/m². Konstrukcja wsparta jest na czterech podstawach o boku 25 m każda. Na wysokościach 57,63 m, 115,73 m i 276,13 m znajdują się tarasy widokowe. Pierwszy i drugi są dostępne schodami i windami, trzeci taras jest dostępny tylko windą. Podstawa wieży zajmuje obszar kwadratu o boku 125 m. Na sam szczyt wieży prowadzi 1665 stopni.

W latach 1980-85 została przeprowadzona renowacja, w wyniku której budowla straciła na wadze 34 tony. Również wtedy zamocowano na wieży nowe oświetlenie składające się z 352 reflektorów oświetlających wieżę w nocy (w 2004 roku wymieniono po raz kolejny lampy, tym razem zastosowano nowocześniejsze i bardziej oszczędne). Oświetlenie zamontowane na samej wieży umożliwia zmianę jej wyglądu po zmroku (w okresie świąt państwowych i Nowego Roku). Wieża bywa przyozdabiana małymi lampkami lub podświetlana we francuskie barwy państwowe. W roku 2000 na szczycie wieży zainstalowano na stałe dwa reflektory, które każdej nocy kręcą się jak latarnia morska i są widoczne z odległości 80 km. Co siedem lat, aby zapobiec korozji, wieża jest malowana, do czego zużywa się 50–60 ton farby. Od momentu otwarcia wieżę zwiedziło ponad 200 milionów osób.

Wieża Eiffla stoi w zachodniej części miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.