Gotycki zamek w Głogowie wzniesiono z fundacji księcia Konrada II w drugiej połowie XIII wieku. Po 1344 roku został rozbudowany przez Henryka V Żelaznego.

         Zbudowano go na lewym brzegu Odry by strzegł brodu na rzece. Z powodu licznych przebudów trudno dziś ustalić rozplanowanie obiektu. Prawdopodobnie założenie było prostokątne z trzema domami i okrągłą, wolno stojącą wieżą, wzniesioną z cegły w południowo-zachodnim narożniku dziedzińca. Całość, choć leżała w obrębie fortyfikacji miejskich, była otoczona fosą. Od strony wschodniej znajdowało się przedzamcze.

         W XIV i XV wieku zamek służył jako siedziba urzędów królewskich. W 1480 roku po pożarze warownię przebudowano. W latach 1498-1506 urzędował na zamku książę Zygmunt Jagiellończyk, późniejszy król polski, jako namiestnik  Władysława Jagiellończyka, króla Czech i Węgier. W 1574 roku część gmachu zawaliła się, a w roku 1615 zamek spłonął w wielkim pożarze miasta. W XVII wieku próbowali ratować go: starosta Rudolf von Zedlitz i Jan Bernard von Herberstein, który w latach 1652-69 nadzorował prace budowlane przy kształtowaniu nowego charakteru rezydencji, nadające jej formę pałacową, porównywalną ze stanem współczesnym. Po wielu przebudowach, także nowożytnych, zamek uzyskał formę czteroskrzydłowego założenia barokowego z wewnętrznym dziedzińcem. Z budowli średniowiecznej zachowała się tylko ceglana wieża. W 1945 roku zamek został poważnie zniszczony. Podczas odbudowy podjęta została decyzja o rozebraniu zniszczonego skrzydła południowego i zastąpieniu go mało estetycznym betonowym murem. Po odbudowie w latach 60 siedzibę w nim znalazło Muzeum Archeologiczno-Historyczne.

         Głogów jest położony 37 km na północ od Lubina. Zamek znajduje się na lewym brzegu Odry, tuż przy moście przez rzekę. 100 m na południe od zamku stoi pomnik poświęcony średniowiecznym obrońcom Głogowa.

         Zdjęcia wykonano w kwietniu 2005 roku.