Półwysep Mani to najbardziej na południe wysunięty półwysep Grecji, jeden z trzech charakterystycznych „palców” Peloponezu. To idealne miejsce dla miłośników natury, pragnących spędzić niezapomniany wypoczynek z dala od zgiełku wielkich kurortów, bowiem turyści pojawiają się tu rzadko.

Charakterystyczne dla Półwyspu Mani są na wpół wyludnione osady i brak bazy turystycznej. Krajobraz półwyspu jest górzysty oraz ubogi i jałowy pod względem roślinności, nad morzem zaś kamienisty. Mani znane jest przede wszystkim z kamiennych wież mieszkalno-obronnych. Od XII wieku osiedlali się tu liczni rycerze normańscy, od których mieszkańcy przejęli obronną, romańską architekturę mieszkalną. Zdaniem badaczy, to tutaj najchętniej mieli się osiedlać także piraci morscy. W efekcie, mieszkańcy Mani, zamiast zwykłych domostw, zaczęli wznosić wysokie, kamienne wieże obronne. Napaści pirackie i rodowe waśnie skutkowały powstawaniem kolejnych tysięcy wież. W wieży sypiali mężczyźni, stanowiący zarazem możliwie najbardziej liczną jej załogę. Kobiety i dzieci, choć równie wprawnie władające bronią osobistą, zamieszkiwały pozostałe, przylegające do wieży pomieszczenia obronne. W przypadku maniackich waśni pomieszczenia kobiet i dzieci zazwyczaj nie stanowiły celu pierwszego ataku. W wieżach zabudowywano machikuły, zawsze nad drzwiami wejściowymi, zwykle także na każdej ze ścian, często również rogach najwyższej kondygnacji wieży. Część wież wyposażano w armatki. Parametry wieży musiały odpowiadać pozycji społecznej jej mieszkańców. W wypadku sprzeciwu sąsiadów i przeciwników budowle te bywały przymusowo ograniczane, nieraz kilkakrotnie burzone już w trakcie budowy. Wieże bywały połączone z jaskiniami czy ukrytymi (podziemnymi) przejściami w pobliże brzegu morskiego. Zachowało się kilkaset wież i także całe złożone z nich osady obronne. Często, po adaptacji do współczesnych wygód, weszły nawet w skład bazy hotelarskiej. Niektóre miejscowości także dziś, z daleka, przypominają wciąż warowne, kamienne zamki. Najchętniej fotografowane wioski to Vathia i Kotronas.

Mani to środkowy półwysep Peloponezu, o powierzchni 1800 km.kw., długości 75 km, szerokości w najszerszym miejscu 28 km, oparty o góry Tajget, sięgający najbardziej wysuniętego na południe greckiego przylądka Matapan.

Zdjęcia pochodzą z filmu nakręconego kamerą VHS w sierpniu 1996 roku i niestety nie są najlepszej jakości.