Nie wiadomo kto i kiedy zbudował zamek w Hrubieszowie. Miasto w skład Polski weszło dopiero za panowania Kazimierza Wielkiego a prawa miejskie uzyskało od Władysława Jagiełły 1400 roku. Pierwsza wzmianka pisana o zamku pochodzi z 1411 roku. Prawdopodobnie drewniane założenie powstało na miejscu wcześniejszego grodu książąt ruskich. Z 1255 roku pochodzi zachowana wzmianka o pobycie w tym miejscu księcia Daniela. O drewnianym założeniu świadczą dokumenty nakazujące mieszczanom dostarczanie dębów na naprawę zamku. Budowla była wielokrotnie niszczona przez najazdy tatarskie. Do ostatecznej ruiny warownię doprowadziły w 1648 roku wojska Bohdana Chmielnickiego, które zniszczyły miasto i zamek. W drugiej połowie XVII wieku resztki ruin rozebrano na rozkaz starosty Ludwika Wilgi. W 1791 roku na miejscu po zamku wzniesiono dwór „Du Chateau”, który stoi tu do dziś. Niestety nie znamy rozplanowania założenia, nie zachował się żaden opis zamku i nie były tu prowadzone jakiekolwiek badania archeologiczne. Zamek był położony nad rzeką Huczwą.

Barokowo-klasycystyczny dwór zwany „Du Chateau” w Hrubieszowie został zbudowany pod koniec XVIII wieku, prawdopodobnie w miejscu, gdzie niegdyś znajdował się zamek. Pierwszym właścicielem dworu miał być starosta Franciszek Salezy Potocki. Późniejsi właściciele to Ignacy Cetner, wojewoda bełski z córką Anną Potocką, późniejszą ks. Lotaryńską, Sapiehowie-Aleksander i Anna z Zamoyskich. Ksiądz Stanisław Staszic planował utworzyć tu fundację rolną, lecz prawo austriackiego zaborcy zabraniało nabywania ziemi przez nie szlachtę. Gdy hrubieszowskie ziemie włączone zostały do Księstwa Warszawskiego, księżna Sapieżyna przepisała te dobra ks. St. Staszicowi. Kolejnymi gospodarzami dworu byli: Wężyk- Widawski, Jan Terlecki. W połowie XIX wieku został zakupiony przez Aleksandra du Chateau, syna francuskiego oficera, który pozostał w Polsce. W rękach tej rodziny pozostawał przez ponad 100 lat i od tego nazwiska nazywany jest dworkiem du Chateau. Dwór przetrwał wojnę w dobrym stanie. Bezpośrednio po II wojnie światowej mieściła się w nim placówka NKWD. Przynależał do niego tylko niewielki ogród, zatem nie podlegał nowemu prawu z 1945 roku i dzięki temu pozostał w posiadaniu prawowitych właścicieli. Ostatnią panią obiektu była Maria Du Chateau z domu Mazaraki. Następnie obiekt kupiła w 1970 roku Powiatowa Rada Narodowa na cele społeczne. Obecnie jest własnością Powiatu Hrubieszowskiego i mieści się tu Muzeum im. Księdza Stanisława Staszica i Biblioteka Powiatowa. Ma tutaj również swoją siedzibę Towarzystwo Regionalne Hrubieszowskie.

Jest to parterowa budowla z czterokolumnowym, dwukondygnacyjnym portykiem, zwieńczonym przypominającym trójkąt szczytem, nakryta łamanym dachem z facjatami, krytym blachą. Po obu stronach stoją dwie parterowe oficyny nakryte dachem naczółkowym, połączone narożnikami z korpusem dworu. Przed elewacją frontową znajduje się kolisty podjazd z okrągłym gazonem pośrodku. Przy dworze rozpościera się niewielki ogród. Pałacyk prezentuje się okazale, jest zadbany, dobrze utrzymany i służy miejscowemu społeczeństwu.

Hrubieszów jest położony 45 km na wschód od Zamościa, przy drodze nr 74 do granicy z Ukrainą. Dwór usytuowany przy ul. 3 Maja.