Pierwotny dwór  obronny w Jelczu został zbudowany około 1268 roku prawdopodobnie z inicjatywy Władysława arcybiskupa salzburskiego, wywodzącego się z książąt wrocławskich.

         Był to prostokątny budynek o wymiarach 8,5×24,5 m wzniesiony na kamiennych fundamentach. Pozostałe zabudowania, otoczone murem obronnym i fosą, zapewne były drewniane. W XIV wieku warownia została rozbudowana. W 1508 roku przeszła ona w ręce mieszczanina wrocławskiego Konrada von Sausma, który ponownie ją przebudował. Późniejsze renesansowe przebudowy doprowadziły do powstania czteroskrzydłowego założenia z dziedzińcem otoczonym arkadowymi krużgankami. W 1623 roku po pożarze zamku nowy właściciel Walenty von Sabisch zaprojektował nowe fortyfikacje bastejowe, które jednak nie zostały zrealizowane. Po zniszczeniach w trakcie wojny trzydziestoletniej zamek podupadł stając się centrum gospodarczym majątku ziemskiego. Z biegiem lat ulegał stopniowej degradacji, aż popadł w istniejącą do dziś ruinę. Obecnie zachowała się ruina niewielkiego dwukondygnacyjnego budynku, położonego na wyspie w starorzeczu Odry.

         Jelcz-Laskowice jest położony 24 km na południowy- wschód od Wrocławia, przy drodze nr 455 do Oławy. Ruiny znajdują się na południe od miasta, przy ulicy Odrzańskiej. Aby do nich dotrzeć należy jechać do końca ulicy, a następnie udać się brukowaną drogą prowadzącą wałem przeciwpowodziowym, (z którego po drugiej stronie fosy-rzeki widać ruiny) około 500 m i następnie skręcić w prawo w polną drogę na podmokłe łąki.

         Zdjęcia wykonano w marcu 2008 roku.