Budowę późnogotyckiego zamku w Kodniu zapoczątkował w 1511 roku Jan Sapieha, a po jego śmierci w 1520 roku budowę kontynuował jego syn, Paweł  – wojewoda podlaski. Warownię ulokowano przy ujściu rzeki Kałamanki do Bugu. Syn Pawła, Mikołaj dokonał przebudowy zamku i wzniósł nowy pałac. W końcu XVI wieku zamek był już okazałą, trójkondygnacyjną budowlą, w stylu późnego gotyku z cerkwią, wzniesioną w 1530 roku. Kolejnej przebudowy rezydencji dokonała księżna Elżbieta z Branickich Sapieżyna, przeznaczając ją na siedzibę swojego syna Kazimierza Nestora – ostatniemu dziedzicowi Kodnia z rodu Sapiehów. W 1800 roku po śmierci księżnej Elżbiety, Sapiehowie przenieśli się do Krasiczyna, a zamek w Kodniu stał pusty i powszechnie dostępny. Czas zrobił swoje tak że grabiona i dewastowana rezydencja praktycznie przestała istnieć.

         Zachowała się tylko cerkiew zamkowa ( obecnie kościół św. Ducha) i wały. W 1918 roku zespół zamkowy przejęła parafia rzymskokatolicka w Kodniu. Zniwelowano część terenu, a na fundamentach arsenału wybudowano ołtarz polowy. W latach 70-tych XX wieku na miejscu zamku zbudowano ogromnych rozmiarów taras, pod którym urządzono muzeum, a na wałach wzniesiono w kształcie baszt stacje Drogi Krzyżowej.

         Kodeń jest położony 18 km na południe od Terespola, przy drodze nr 816 do Włodawy. Pozostałości zamku znajdują się po lewej stronie drogi 500 m w dół, za kościołem – Sanktuarium Matki Boskiej Kodeńskiej.

         Zdjęcia wykonano w maju 2008 roku.