W 1158 roku książę Bolesław Kędzierzawy wydał rozporządzenie, które zapoczątkowało wydobycie rudy żelaza z góry Rudnik, gdzie 10 lat wcześniej waloński gwarek Laurentius Angelus dokonał ich odkrycia. Założenie i rozwój osady związany jest głównie z wydobyciem rud żelaza. Wkrótce powstały tu kuźnie i hamernie, w wielu zakładach metalurgicznych wytwarzano wyroby metalowe. Pod koniec XIV wieku osada stała się własnością rycerską z własnym zamkiem.

4 września 1513 roku król Czech i Węgier Władysław Jagiellończyk nadał Kowarom prawa miejskie, a w 1528 roku uzyskały prawa wolnego miasta górniczego. Miasto było znaczącym ośrodkiem produkcji broni palnej, zwłaszcza pod koniec XVI wieku. Król Zygmunt August w 1564 roku zamówił u kowarskich rusznikarzy 200 luf do muszkietów dla swojego wojska. Istniało tu wówczas 11 kuźnic, które dostarczały 3000 cetnarów żelaza.

Wiek XVII to dalszy intensywny rozwój Kowar, który jednak przerwała wojna trzydziestoletnia. Polecono wówczas zatopić kopalnie, co było końcem okresu świetności kowarskiego górnictwa. W wyniku upadku przemysłu górniczego i metalurgicznego rozwinęła się produkcja i bielenie płótna lnianego i wyrób tzw. białej przędzy, która szybko stała się specjalnością miasta, rozwijała się również hodowla zwierząt i roślin. W 1720 roku powstała jedna z pierwszych na Dolnym Śląsku manufaktur płócienniczych.

Na skutek wojen prusko-austriackich Kowary wraz z całym Dolnym Śląskiem zostały przyłączone do Prus. Król Fryderyk II wykupił dobra kowarskie z rąk czeskiego rodu Czerninów. Wcześniej przez ponad 200 lat Kowarami władali Schaffgotschowie. Próby rozwoju kowarskiego górnictwa próbowano jeszcze podjąć w XVIII i XIX wieku, jednak bezskutecznie. Przez ponad 200 lat miasto utrzymywało się dzięki włókiennictwu, i to dzięki niemu większość mieszkańców miała pracę. W końcu XVIII i na początku XIX wieku na tle ogólnego kryzysu gospodarczego nastąpiła stagnacja gospodarcza, bezrobocie, które wywołało zubożenie ludności i narastający kryzys społeczny m.in. bunt tkaczy w 1848 roku. Mimo działań rządu pruskiego nie udało się uratować tkactwa i płóciennictwa chałupniczego. Po I wojnie światowej ponownie otwarto kopalnie i rozpoczęto wydobywanie rud żelaza. W 1927 roku rozpoczęto wydobycie rudy uranu podczas eksploatacji rud żelaza. Uran sprzedawano do 1939 roku zakładom badawczym w Oranienburgu i Hamburgu.

Po II wojnie światowej miasto zostało włączone do Polski, a jego dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 7 maja 1946 roku. Po 1945 roku wznowiono wydobycie rud uranu, jednak proces wydobywania owiany był tajemnicą i był pilnie strzeżony. Oficjalnie była tu jedynie kopalnia rud żelaza. Bito również nowe sztolnie poszukiwawcze, wydobywcze i szyby wydobywcze. Uran wydobywano dla radzieckiej atomistyki głównie w latach 40-tych i 50-tych XX wieku. W latach 60-tych w Kowarach przerabiano rudy uranu z innych złóż w Polsce i z ubogiej rudy z hałd. Robotnicy pracujący przy wydobyciu tegoż surowca, jego sortowaniu i przeróbce nie posiadali odpowiednich zabezpieczeń do pracy w takich warunkach, co skutkowało to w późniejszym okresie wieloma zgonami pracowników owych zakładów. W okresie powojennym w mieście rozwijał się głównie przemysł wydobywczy, maszynowy oraz włókienniczy (zakłady lniarskie, fabryka dywanów, fabryka filców technicznych). Wydobycie uranu zakończono pod koniec lat 50-tych, a kopalnie zamknięto. Obecnie w niektórych utworzono podziemne trasy turystyczne, całkowicie bezpieczne pod względem promieniowania. 

Kowary są położone 14 km na południe od Jeleniej Góry. Zdjęcia wykonano w maju 2024 roku.

W wojewódzkim rejestrze zabytków na liście zabytków wpisane są obiekty: 

Starówka – zlokalizowana na obszarze ulicy 1 Maja – od placu Franciszkańskiego, przy którym stoi kościół parafialny i plebania – do placu przy kowarskim Ratuszu. Teren ten zabudowany jest kamienicami, zbudowanymi w większości po 1792 roku. Starówka została wyłączona z ruchu kołowego i stanowi deptak miejski. 

Most kamienny na Jedlicy, pochodzący z 1725 roku, wraz z ustawioną na nim kamienną figurą św. Jana Nepomucena. Most znajduje się między Placem Franciszkańskim a ulicą Ogrodową.

  • Dom Tradycji Miasta Kowary

  • USC

  • Herszt zbójów przy deptaku

  • Kamienice przy Rynku

  • Figura św. Jana Nepomucena

Ratusz – w pierwszych latach istnienia miasta, a już na pewno w roku nadania praw miejskich, a więc w 1513 roku, Kowary posiadały już budynek pełniący funkcję ratusza. Był to tzw. Dom Sądowy. Prawdopodobnie został on mocno zniszczony w czasie wojen husyckich, i spłonął w jednym z pożarów. W 1786 roku zniszczony budynek wyburzono, a na jego fundamentach wybudowano nowy obiekt.

Obecny ratusz w stylu klasycystycznym wzniesiony został w latach 1786-89. Jest to dwukondygnacyjny, podpiwniczony budynek z użytkowym poddaszem, nakryty czterospadowym dachem. W jedenastoosiowej elewacji frontowej znajduje się trójosiowy ryzalit z  dwiema parami kolumn korynckich, zwieńczony tympanonem i attyką z wazonami. W okresie powojennym ratusz kilkakrotnie przechodził remonty, ostatni w 2003 roku, kiedy odnowiono całą elewację malując budynek na jasnozielony kolor. Ratusz do dzisiaj pełni swą pierwotną funkcję – mieści się tutaj Urząd Miasta Kowary.

Ratusz znajduje się w centrum miasta, przy ul. 1 Maja 1a.

  • Ratusz - fasada

Gotycki kościół parafialny pw. Najświętszej Maryi Panny. Pierwsza historyczna notka o świątyni pochodzi z 1225 roku. W 1549 roku kościół wraz z przyległościami zakupili ewangelicy. W późniejszym okresie uległ on dwóm pożarom, w wyniku których zatracił swój pierwotny styl. W roku 1674 roku wieża kościelna została przebudowana i otrzymała hełm, który został jednak zerwany nieco ponad 100 lat później. Kościół ma ciekawe polichromie wymalowane przez Jana Lorenza na kościelnym drewnianym sklepieniu. W nawach znajdują się liczne figury przedstawiające Marię w białych szatach, Trójcę Świętą czy Wizję końca świata. Istnieje również przedstawienie Arki Przymierza czy obraz Wiary, Nadziei i Miłosierdzia. Ołtarz główny wybudowany został w stylu późnobarokowym, tak jak ołtarze Matki Boskiej z Dzieciątkiem, Św. Rodziny, Św. Anny, Św. Krzyża, Św. Aleksego i ołtarz w kaplicy Dzieciątka Jezus. Cennymi zabytkami są dwie wolnostojące figurki: św. Jana Nepomucena i św. Karola Boromeusza. W roku 1934 kościół doczekał się renowacji wnętrza, a w latach 1933-35 miasto zmniejszyło i jednocześnie podniosło plac przed kościołem. W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła znajdują się barokowe kaplice, z których najcenniejsze to kaplica burmistrza Kleinerta z około 1734 roku, oraz kaplica rodziny Buchwald i Butner datowana na lata 1730-34.

Kościół znajduje się na Placu Franciszkańskim.

  • Kościół pw. Imienia NMP

Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska – atrakcja turystyczna zawierająca miniatury około 60 budowli z Dolnego Śląska (i nie tylko). W parku zbudowane zostały modele głównie w skali 1:25 i kilka w skali 1:50. Prezentowane obiekty to m.in. kościoły, zamki, pałace, starówki miast, ratusze, schroniska górskie itp. Miniatury są wierną kopią prawdziwych obiektów ze wszystkimi szczegółami i detalami. W Parku można zobaczyć także obiekty w całej okazałości z lat swej świetności, które obecnie popadły w ruinę, bądź są niedostępne do zwiedzania. Modele zbudowane są z materiałów odpornych na warunki atmosferyczne. Wkomponowane są w zielone otoczenie wzbogacone kolorowymi kompozycjami kwiatowymi. Część ekspozycji jest umieszczona pod dachem.

Park znajduje się na terenie wydzielonym z fabryki dywanów.

  • Widok ogólny

  • Widok ogólny

  • Domi tkaczy w Chełmsku Śląskim

  • Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa w Lubomierzu

  • Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa w Lubomierzu

  • Pałac w Mysłakowicach

  • Zamek w Mosznej

  • Zamek w Mosznej

  • Pałac Paulinum - Jelenia Góra

  • Brama i baszta Wojanowska - Jelenia Góra

  • Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (dawniej: Kościół Łaski) - Jelenia Góra

  • Pałac w Bożkowie

  • Baszta w Lubaniu

  • Pałac Dębowy w Karpnikach

  • Zamek Książ

  • Zamek Książ

  • Zamek w Karpnikach

  • Papiernia w Dusznikach

  • Kościół Pokoju w Jaworze

  • Kościół Pokoju w Swidnicy

  • Kościół Pokoju w Swidnicy

  • Zamek Czocha

  • Zamek w Bobrowie

  • Obserwatorium na Śnieżce

  • Zamek Chojnik

  • Willa Hauptmanna w Jagniątkowie

  • Wieża w Siedlęcinie

  • Zamek Frydland w Czechach

  • Schronisko w Karkonoszach

  • Pałac w Miłkowie

  • Pałac w Wojanowie

  • Pałac w Bukowcu

  • Pałac w Dąbrowicy

  • Pałac w Łomnicy

  • Opactwo Pocysterskie w Krzeszowie

  • Kościół Rzymskokatolicki pw. Nawiedzenia NMP w Karpaczu

  • Pałac w Bad Muskau - Niemcy

  • Kościół Wwng w Karpaczu

  • Zamek w Kliczkowie

  • Ratusz w Czechach

  • Zamek Frydland w Czechach

  • Zamek w Vrchlabi - Czechy

  • Ratusz w Gerlitz - Niemcy

Zespół pałacowy Radociny zwany też Nowym Dworem (osobny artykuł).

Pałac Ciszyca (osobny artykuł).

 

  • Pałac Ciszyca

  • Pałac Radociny

  • Pałac Smyrna

Kopalnia uranu Podgórze. Podziemna trasa turystyczna w pierwszym etapie uruchomienia liczy około 1600 metrów. Zwiedzając podziemia, poznamy pasjonującą historię górnictwa trwającą od XII wieku po tajną działalność Zakładów Przemysłowych R-1. Przewodnicy przybliżą Państwu specyfikę pracy górników, techniki eksploatacji podziemnych złóż uranu oraz odpowiedzą na pytanie gdzie zbroił się ZSRR w trakcie zimnej wojny. Podziemia to miejsce, w którym historia, nauka oraz ciekawostki z dawnych lat pozwolą przeniknąć do skrzętnie skrywanej historii PRL-u. W Kopalni Podgórze odkrywanie tajemnic trwa do dziś. Najwięksi śmiałkowie w dalszym ciągu eksplorują zalaną część kopalni, jest to jednocześnie najgłębsze nurkowisko w Polsce. Dotychczas udało się zanurkować do głębokości 157 metrów w szybie górniczym, który ma 244 metry. Kopalnia Podgórze w Kowarach to druga co do wielkości kopalnia uranu w Polsce. Usytuowana w niej trasa turystyczna przebiega przez sztolnię 19a, która powstała w latach 50-tych XX wieku. To jeden z najciekawszych i najładniejszych obiektów na terenie Kowar. Eksploatacja złóż trwała tu aż do 1958 roku, natomiast w latach 1974-89 mieściło się w niej jedyne w Polsce i czwarte na świecie Inhalatorium Radonowe, w którym kuracjusze uzdrowiska w Cieplicach mogli korzystać z podziemnych inhalacji gazem szlachetnym radonem. Czas zwiedzania wynosi ok. 1 h. Temperatura pod ziemią: około 8°C. Trasa jest całkowicie bezpieczna pod kątem promieniowania radioaktywnego. Kopalnia znajduje się przy ul. Podgórze 54.

Kopalnia uranu Liczyrzepa – podziemna trasa turystyczna o długości około 1200 m w nieczynnej kopalni rudy uranu, otwarta dla zwiedzających od 24 kwietnia 2000 roku. Na trasie zwiedzania znajduje się 13 punktów dozymetrycznych stale monitorowanych przez Instytut Medycyny Pracy w Łodzi, dzięki czemu zwiedzanie jest bezpieczne. Czas zwiedzania wynosi ok. 1 h. Temperatura pod ziemią: około 8°C. Kopalnia znajduje się przy ul. Podgórze 55.

Brak zdjęć.