Pierwsi cystersi (z opactwa w Altenbergu koło Kolonii) osiedli w Lądzie w 1175 roku z nadania księcia Mieszka Starego. W 1191 roku zakonnicy opuścili Ląd by powrócić za dwa lata i na przełomie wieków rozpoczęli budowę pierwszego kościoła i klasztoru. W XIV wieku rozbudowano klasztor z fundacji Wierzbięty z Paniewic. Powstały wówczas do dziś zachowane sklepione krużganki wokół wirydarza, kapitularz ze sklepieniem wspartym na jednym filarze oraz kaplica św. Jakuba. W połowie XVI wieku na wschód od klasztoru wzniesiono osobny pałac opacki, który zastąpiono nowym, wzniesionym przy klasztorze przez Pompeo Ferrariego, a który  został rozebrany na przełomie XIX/XX wieku. W 1553 roku zakonnicy pochodzenia niemieckiego opuścili klasztor w wyniku „polonizacji” klasztorów, a pierwszym polskim opatem został Jan Wysocki.

W XVII wieku opat Jan Zapolski zainicjował przebudowę kościoła w stylu barokowym. W latach 1651-80 rozebrano romańską świątynię i na jej miejscu zaczęto wznosić nowy kościół wg. projektu Tomasza Poncino, Jana Końskiego i Jerzego Catenazziego. Wschodnia elewacja prezbiterium otrzymała wówczas dwie wieże, zwieńczone ażurowymi hełmami w 1720 roku. W 1728 roku kontynuowano budowę kościoła pod kierunkiem nowego architekta Pompeo Ferrari. W przeciwieństwie do surowych form wcześniejszych, korpus założony na planie lekko wydłużonego prostokąta z wpisanym ośmiobokiem i trzema przenikającymi się elipsami otrzymał dynamiczną formę, pełną płynnych linii i z wielką 38-metrową kopułą nad częścią centralną. W tym okresie, pod rządami opata Mikołaja Antoniego Łukomskiego, opactwo osiągnęło największą świetność. W lipcu 1743 roku nowa świątynia została konsekrowana przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Krzysztofa Antoniego Szembeka.

Po rozbiorach opactwo znalazło się w zaborze pruskim i w 1796 roku zostało ograbione i pozbawione ziemi. W 1819 roku, gdy Ląd znalazł się w granicach Królestwa Polskiego, rząd carski dokonał kasaty zakonu cystersów. W 1822 roku dobra pocysterskie otrzymał adiutant cara Aleksandra I, Wacław Gutakowski, a w klasztorze osiedli kapucyni. W latach 1850-55 przeprowadzili oni renowację założenia. Po powstaniu styczniowym, z uwagi na działalność niepodległościową carat skasował klasztor a zakonników wywieziono na Syberię.

W 1888 roku biskup włocławski Aleksander Bereśniewicz odkupił od Rosjan zabudowania opactwa i w dwa lata później erygował w Lądzie parafię. W 1921 roku klasztor i kościół przeszedł w posiadanie Salezjanów, którzy otworzyli tu Małe Seminarium Duchowne, oraz przystąpili do renowacji założenia. W czasie II wojny światowej hitlerowcy urządzili w klasztorze przejściowy obóz dla duchownych, a następnie placówkę Hitlerjugend. Po wojnie Salezjanie reaktywowali działalność Małego Seminarium, a w 1952 roku, aby zapobiec przejęciu klasztoru przez komunistów otworzyli w Lądzie Wyższe Seminarium Duchowne, które istnieje do dziś. 

Ląd jest położony 15 km na południowy-wschód od Goliny, przy drodze nr 467 do Ciążenia i Pyzdr. Opactwo z kościołem znajduje się po lewej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w październiku 2008 roku.