Gotycki zamek w Łęczycy powstał w XIV wieku za panowania Kazimierza Wielkiego.

         Założenie na planie zbliżonym do prostokąta zbudowano z cegły na kamiennych fundamentach. W  południowo-zachodnim narożniku stoi wysoka wieża na dole kwadratowa, a u góry ośmiokątna. Wysunięta z lica muru wieża bramna wjazdowa znajduje się w kurtynie zachodniej. Od bramy do narożnika północno-zachodniego stoi tzw. nowy dom. Wzdłuż kurtyny wschodniej wzniesiono dwukondygnacyjny dom zwany prochownią.

         Warownia była rezydencją królewską, a po przebudowie w XVI wieku przez starostę Jana Lutomierskiego stała się siedzibą starościńską. W XVII wieku zamek spustoszony przez Szwedów chylił się ku upadkowi, choć jeszcze w XVIII wieku był użytkowany. Zniszczony obiekt w drugiej połowie XIX wieku był traktowany jako darmowy magazyn budowlany. Po II wojnie światowej zamek został odbudowany i obecnie stanowi siedzibę Muzeum Ziemi Łęczyckiej.

         Łęczyca jest położona 28 km na północ od Łodzi przy drodze nr 91. Zamek znajduje się w centrum miasta przy samej szosie.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2004 roku.