Pierwotnie w Lipinkach Łużyckich – Środkowych stała kamienna, trzykondygnacyjna wieża mieszkalo-obronna, zabudowana na planie kwadratu, pod koniec XV wieku z fundacji rodu von Schoneich. Sale przyziemia przekry­te były dwudzielnym sklepieniem o krzyżujących się kolebkach, a w wyższej kondygnacji sklepieniem krzyżowym. Wieżę otaczała fosa utworzona z dopływów rzeki Lubrzy. Do XVIII wieku właściciele majątku zmieniali się tak często że dziś bardzo trudno ustalić, kto był inicja­torem budowy dworu, która rozpoczęła się w drugiej połowie XVIII wieku. Wiadomo, że nowe założenie powstało w jednym czasie i było wynikiem jednego projektu. Istnieją­ca wieża została włączona w obręb nowobudowanego założenia, a jej pomieszczenia, otrzy­mawszy bogaty wystrój neogotycki, stały się salami reprezentacyjnymi. XV-wieczna wie­ża została wyodrębniona w elewacji poprzez zaznaczenie jej narożników pseudoboniami. W tej części elewacji umieszczono też napis z datą: „1200-1901”. W wyniku wspomnianej przebudowy powstał dwór na planie prostokąta, o zwartej dwu­kondygnacyjnej bryle nakrytej dachem mansardowym, przechodzącym w elewacjach bocz­nych w naczółkowy. Elewację frontową, zwróconą w kierunku południowym, zdobi por­tal z tympanonem, w którym umieszczono tarczę. Do rezydencji, otoczonej skromnym parkiem, prowadzi ale­ja wysadzana lipami. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono. Do 1972 roku dwór był zamieszkały w partii przyziemia i prowadzono w nim bieżące remonty i naprawy. Od wielu lat nieużyt­kowany, znajduje się dziś w stanie ruiny i jest niedostępny.

Lipinki Łużyckie są położone 9,5 km na zachód od Żar, przy drodze nr 12 do Trzebiela. Dwór zlokalizowany jest w centralnej części Lipinek Łużyckich – Średnich, przy ul. Spokojnej, na wschód (ok 200 m) od ul. Głównej.

Zdjęcia wykonano w maju 2023 roku.

Neoklasycystyczny pałac w Lipinkach Łużyckich – Dolnych został wybudowany około 1860 roku, przypuszczalnie kiedy ma­jątek stanowił własność rodu von Schlichting. Nie­wielki pałac wybudowany zastał na terenie parku położonego na wschód od folwarku i XVIII-wiecznego dworu wzniesionego przez von Blankensteinów. Historia pałacu ściśle wiąże się z historią dworu Blankensteinów, gdyż obie leżą w obrębie tego samego mająt­ku. Dwukondygnacyjna budowla, posadowiona na wysokich piwnicach jest obiektem murowanym z cegły i otynkowanym, nakrytym czterospadowym dachem z wystawkami. Rezydencję frontem zwróconą w kierunku północnym, założono na planie prostokąta. W osiach elewacji północnej i południowej usytuowano piętrowe ryzality i taras o falistym kształcie, poprzedzony wachlarzowymi schodami. Elewacje posia­dają dość bogatą dekorację architektoniczną. Pięcioosiowa fasada za­komponowana jest symetrycznie. Jej część środkową podkreśla trzyosiowy ryzalit miesz­czący wejście główne do pałacu. Wejście zdobi portal złożony z gładkich pilastrów dźwi­gających zwieńczenie w formie odcinka belkowania. Parter i narożniki są boniowane. Pozostałe elewa­cje, boczne – dwuosiowe, tylna – pięcioosiowa, pod względem dekoracji architektonicznej i podziałów, opracowane zostały analogicznie do fasady. Elewacja tylna, południowa, w części środkowej zaakcentowana została jednoosiowym ryzalitem mieszczącym wyjście, przez taras, do parku. Otwór drzwiowy ujęty jest w monumentalny portal kolumnowy. Nad wejściem umieszczone jest szerokie okno flankowane dwoma pilastrami podpierają­cymi odcinek belkowania ozdobiony konchą oraz dwiema wazami. Wyżej, w połaci dacho­wej mieści się większa od pozostałych wystawka zwieńczona trójkątnym naczółkiem z kar­tuszem i ornamentem roślinnym. Całość jest otoczona niewielkim parkiem, położonym na wschód od folwarku i XVIII-wiecznego dworu wzniesionego przez von Blankensteinów. Nie wiadomo jaką funkcję miała pełnić re­zydencja, pałacu letniego czy też nowej siedziby właściciela. Brak również informacji doty­czących kolejnych właścicieli posiadłości. Wiadomo tylko, że w 1885 roku właścicielem folwarku był Moritz Borsdorff. Po II wojnie majątek upaństwowiono, a pałac przeznaczono na biura i cele rekreacyjne. W latach 1987-88 przeprowadzono kompleksowy re­mont obiektu. Obecnie pałac znajduje się w rękach prywatnych. Od wielu lat pozostaje nieużytkowany i niekonserwowany.

Lipinki Łużyckie – Dolne są położone 9,5 km na zachód od Żar, przy drodze nr 12 do Trzebiela. Pałac zlokalizowany jest w północnej części miejscowości, na obszarze historycznie należącym do tzw. Lipinek Dolnych, przy ul. Parkowej 2a.

Brak zdjęć.