Dom mansjonarski, lub dom wikariuszy w Lublinie został zbudowany w XV wieku. Pierwotnie była to XV-wieczna baszta w murach miejskich, z furtą prowadzącą z lubelskiego zamku do fary na Starym Mieście. Po powołaniu w XVI wieku grupy mansjonarzy, czyli duchownych, których zadaniem było stałe rezydowanie przy katedrach, kolegiatach i znaczniejszych parafiach, przebudowano basztę na kamienicę mieszkalną. Fronton mansjonarii ozdobiony jest trójkątnym tympanonem z płaskorzeźbą Chrystusa Salvadora. W połowie XIX wieku stan budynku był tak zły, że Antonio Corazzi musiał ratować tympanon, przenosząc go na Bramę Trynitarską, gdzie do dziś znajduje się oryginał. Na domu mansjonarskim w latach 50-tych XX wieku pojawił się odlew tympanonu.

W roku 1928 kamienicę nabył Majer Rat, a po nim dziedziczyli ją jego synowie: Izrael i Icek oraz córki Szajndla Rozenblat i Serka Krasnosielska. II wojnę światową przeżyła jedynie Chana Rat, córka Icka Rata. PRL nie zabrała jej prawa własności i kamienica została sprzedana Annie Sokołowskiej i Eugenii Godlewskiej. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych XX wieku dom odkupili od nich Marek Cegielski i Jerzy Kostka. W połowie lat 90-tych od Cegielskiego i Kostki dom odkupił, a następnie wyremontował Janusz Palikot. Obecnie cały jest samodzielnym mieszkaniem. Na początku 2009 roku na placu przed budynkiem, obok odrestaurowanych fundamentów kościoła św. Michała, ustawiono, wykonaną z brązu w skali 1:40, makietę dawnej lubelskiej fary.

Dom mansjonarski znajduje się na Starym Mieście, przy ul. Archidiakońskiej 9.  Lublin – stolica woj. lubelskiego – jest położony 152 km na południowy-wschód od Warszawy, przy drodze nr 17 do Zamościa.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.